Martinique verder Verkennen

We hebben een auto gehuurd om een dagje het eiland Martinique te bekijken.

Eerst gaan we wat zuidelijk om aan de oostzijde van het eiland een mooie wandeling te maken in het natuur gebied van “grand Macabou” .

We kiezen voor een route van ongeveer een uur. Het gaat slingerend door de mooie fauna van het gebied. Veel diversiteit aan planten en bloemen. 

Er staan diverse grassen, vetplanten en cacteën. We tellen ook in korte tijd een 6 tal verschillende kleuren vlinders. Aan het einde van het pad dat we zijn ingeslagen krijgen we een mooi uitzicht over de ruige oostkust. Hier zijn Kitesurfers met de golven aan het jongleren. Er staat een straffe wind dus het zullen vast geen beginners zijn. Via een kronkelpad naar een kapelletje om dan weer terug naar de auto te wandelen.

Langs de weg zien we een paar kippen met aan de linkerzijde van het pad een “ralreiger”die we ook al gespot hadden in de marina. Een bijzonder gekleurde vogel waar John gelijk een Ral in herkende en bij nazoeken op internet bleek het een Ralreiger te zijn.

We zijn bij het mooie wandelgebied gekomen via een redelijk toeristische route. Als we onze weg vervolgen naar het noorden is het eerste stuk nog toeristischer met aardige hellingen. Onze huurauto moet zelfs in de 1 gezet worden om bovenaan te komen. We besluiten om via de wat grotere weg verder te gaan om nog wat van Mount Pelee te kunnen zien vandaag. We rijden via Le Vaucin en Lamertin naar La Morne Rouge.

Dit is een prachtige weg door regenwoud. De bomen groeien tegen de steile berghellingen omhoog. Overal om ons heen is het groen in alle tinten die je maar kan bedenken. Af en toe regent het onderweg. Als we de steile weg omhoog naar het startpunt van de wandelroute van Mount Pelee rijden zien we dat de berg volledig in de wolken gehuld is. We parkeren en wachten tot de regen is gestopt. We lopen een stukje omhoog, helaas is het al te laat om helemaal naar boven te gaan maar gezien de staat van het pad zijn we daar ook niet zo rauwig om. Het is een grote modderpoel en sommige traptreden staan volledig blank. Je moet er goed uitkijken om niet languit in de blubber onderuit te gaan. Na zo’n half uur houden we het echt voor gezien. Het pad omhoog staat volledig blank en je komt hier niet met droge voeten verder.

Het is een klim van 2 uur heen en 2 uur terug dus daar moet je echt smorgens aan beginnen om voor het donker weer beneden te zijn.

Mount Pelée( Kale berg) is een niet actieve vulkaan die in 1902 tot een grote uitbarsting is gekomen waarbij het volledige dorp Saint  Pierre ( de grootste stad op dat moment van het eiland) is vernietigd. Hierbij zijn 30000 mensen omgekomen. De meesten werden gedood door de vuurstromen. (bron Wikipedia)

We vervolgen onze weg via de oostkant van het eiland weer naar het zuiden en komen langs de plaats “Marigot” . Als we hier over de historische pier wandelen ziet John een paar Pelikanen op de dam voor de haven zitten. We maken foto’s van ze en filmen hoe ze in het water duiken naar vis. Op internet zoek ik op wat voor soort pelikanen het zijn. Dit blijken Bruine pelikanen te zijn.

De Bruine Pelikaan is overwegend zilvergrijs met bruin, met een witte of wit-met-gele kopkap en een kastanjebruine hals. De groenachtige, kale gelaatshuid en de keelzak worden tijdens het broedseizoen feller van kleur. Het verenkleed is bij beide geslachten gelijk. De lichaamslengte bedraagt 100 tot 150 cm^[2] en het gewicht meer dan 3,5 kg.

Deze gedeeltelijke trekvogel gebruikt zijn keelzak als visnet. Pelikanen lijken zwaargebouwde vogels maar door hun lichte skelet valt dat eigenlijk erg mee. Waar andere pelikaansoorten hun prooien in groepsverband zwemmend met hun snavel opjagen en vangen, zijn de bruine pelikanen stootduikers. Van meters hoog nemen ze hun prooi in het water waar en duiken naar beneden. De langs de Peruaanse kust levende bruine pelikaan eet vooral sardines, die daar in groten getale voorkomen. Deze pelikaan is de belangrijkste guanoproducent. (bron Wikipedia)

Als het al donker is rijden we de parkeerplaats van de Marina op. We vinden Martinique een mooi eiland met veel groen en diverse dieren en planten.

Ankeren in baaien tussen Le Marin en Fort de France

We zijn nu wel lang genoeg geweest in de baai bij Le Marin. We gaan eens noordelijker kijken welke baaien daar nog meer zitten.

We zeilen alleen op de fok, er staat weer voldoende wind, richting Diamand rock.

Dit is een vulcanische plug waar door een kapitein van een stoomschip bij de uitbarsting van mount pelée in 1902 vuur waar genomen is in de holte van de berg.

De Engelse en de Fransen hebben om deze berg gevochten tijdens de napolitaanse oorlog.

Nu is het een ruig stuk natuur zo midden in de zee waar bomen volop op groeien en diverse vogels nestelen.

We besluiten om in de baai “Anse grande d arlet te ankeren. Het is er best vol maar we vinden een plekje aan de noordzijde van de baai. De volgende dag waait het flink en van de bergrug komen flinke vlagen. We besluiten op de boot te blijven en ons te vermaken met zwemmen, snorkelen en kijken naar de schildpadden die letterlijk naast de boot af en toe naar boven komen om naar adem te happen. Twee keer komt hun kop boven en dan duiken ze weer volledig onder. Savonds weet john ook nog met een zaklamp vissen naar de oppervlakte te lokken. Een flinke vogel (John denkt aan een vleermuis) denkt hier gebruik van te kunnen maken en scheert vlak langs.

Snachts slapen we wat slecht omdat het af en toe flink waait, de ankerketting flink lawaai maakt over de stenen op de bodem en het ankeralarm tot 2 keer toe af gaat. Naast ons is ook een catamaran komen te liggen die wel erg veel ketting uit heeft en tussen een andere boot en ons flink heen en weer slingert. Gelukkig voor ons staat de wind van ons af en drijft hij dichter naar de andere boot toe maar rustig slapen doen we helaas zo niet.

Na 2 nachten in deze baai besluiten we toch te verkassen naar een andere baai. We gaan de baai in richting Forte de France en komen uiteindelijk in de baai “Anse Mitan” uit. Een volle 7 staat er vandaag en we varen op de motor vol tegen de wind in naar de ankerplek. Daar achter het land laten we enigzins in de beschutting ons anker vallen. Smiddags neemt de wind wat af.

De volgende dag bekijken we wat er op de wal te beleven is. Wederom tussen de stevige regenbuien door. We vinden een creperie die ook heerlijke Dame Blanche heeft. 

Een maand in de Carieb

31 januari, super blue moon en bloodmoon

 Op nu.nl wordt er gesproken over een bijzonder fenomeen wat waar te nemen is op 31 januari. De stand van de maan is dan dichtbij de aarde als het ook nog eens voor de tweede keer deze maand volle maan is.

Tijdens onze nachtelijke tochten ( even snel gerekend waren er dat tot nu toe zo ongeveer 35) waren wij altijd blij als er een groot stuk maan zichtbaar was en helemaal als deze vol scheen. De nachten waren dan prettiger om in de zeilen.

We liggen nu nog op Martinique en op de ankerplek bij St Anne waren meerdere ankeraars die de mooie maan op de foto hebben vastgelegd. Hier was het niet de Blue moon maar hij was wel groot en mooi vol.

Super bluemoon en superbloodmoon

Dit fenomeen doet zich volgens NASA eens in de 2,7 jaar voor. Om de 29 dagen bereikt de maan de minimale afstand tot de aarde. Als dit samenvalt met volle maan spreek je van een supermaan.

Bloedmaan

Men spreekt van een bloedmaan als er een totale maansverduistering plaatsvindt, De rode gloed van de bloedmaan ontstaat doordat de aarde de zonnestralen tegenhoudt en de maan het licht dus niet naar de aarde kan kaatsen. Het zonlicht gaat wel langs de aarde. De danmpkring buigt het dan af naar de maan, rood licht wordt het best afgebogen, daardoor kleurt de maan tijdens een verduistering rood.

Als de bloedmaan op hetzelfde moment plaatsvindt als de supermaan heet dat een superbloedmaan

Erg zeldzaam

De laatste keer dat een blauwe superbloedmaan verscheen was op 30 december 1982. Het verschijnsel was toen waar te nemen voor mensen in Europa, Afrika en West Azië.

Op 31 januari zijn inwoners van Noord Amerika de eilanden in de stille oceaan, Australie, Azie en Rusland de gelukkigen. In Nederland is alleen de blauwe supermaan te zien. In andere werelddelen gaat het verschijnsel ook gepaard met de maansverduistering.

De volgende superbluemoon of blood is door NASA voorzien op 2037. Mogelijk is deze dan ook in Europa zichtbaar.(bron; de gelderlander.nl)

Een dag als alle anderen??

We krijgen  vanuit Nederland de vraag wat doen jullie nou eigenlijk de hele dag.

Dat vragen wij ons ook af daarom maar eens een dag bijgehouden wat we zoal doen want de dag is voorbij voor we er erg in hebben en voor jullie misschien leuk om te lezen.

We beginnen met ontbijt zo tussen 8 en half negen smorgens, John handelt daarna zijn administratie af zoals; zijn mail o.a. naar de jeanneau dealer ivm een besteld pakketje, betalen van rekeningen, etc. Ondertussen een kopje koffie of 2. Het verduisteringsgordijn boven ons hoofd in de voorkajuit is losgelaten, deze repareren door oude lijmresten te verwijderen en een nieuwe plakrand aan te brengen met de gisteren aangeschafte zeiltape bij de zeilmaker.

Dan gaan we vandaag anker op om bij de Marina water te tanken, we hebben geen watermaker dus moeten zo af en toe de tanks ergens vullen. Bij de marina kan dit tegen een redelijke prijs aan de tanksteiger. We moeten wel even wachten voor er plek is want wij zijn niet de enige die water, diesel of benzine nodig hebben.

Beide watertanks gevuld, handwas gelijk goed uitgespoeld,  Diesel hebben we nog genoeg betalen we en gaan onderweg naar de ankerbaai bij St Anne, ongeveer 20 minuten varen. Hier liggen flink wat boten voor anker en op de bodem liggen aardig wat stenen. We proberen twee keer het anker te laten pakken wat dichter naar het strand maar we komen steeds op flinke stenen uit, niet alleen het anker pakt hier niet maar de ketting maakt ook flink kabaal over de stenen. We zoeken een plekje wat verder naar achteren, de tweede keer hier pakt het anker wel en als John met duikbril en snorkel kijkt hoe het anker ligt, ligt deze tussen zand, planten en zeekomkommers. Prima dus. Inmiddels is het rond half 2 dus maar eens een broodje eten met wat te drinken. Overdag is het gemiddeld 30 graden dus flink blijven drinken. O ja, die handwas ook nog even opgehangen. Wel even blijven opletten dat het niet wegwaaid want de wind trekt weer flink aan.

Na de lunch de keuken en de WC weer eens een goede poetsbeurt gegeven. Een drankje daarna om het verloren vocht weer aan te vullen. Dan toch ook nog even een plons naast de boot in het water om een beetje af te koelen. Opdrogen, drankje en dan begint de zon te zakken dus het avondeten kan bereid worden. Daarna het feestmaal samen opeten. Koffie zetten en tijdens het koffiedrinken checkt John nogmaals zijn mail of ons bestelde pakket er is. O ja, nog even vermelden dat we hier op Martinique onze bundel van nederland kunnen gebruiken dus ook Monique checkt tussendoor wattsapp, mail, nu.nl, etc.

Na de eerste kop koffie samen afwassen en afdrogen, en dan nog een kopje koffie. Vandaag kijken we ook met bewondering naar de volle maan en maken hier mooie foto’s van.

Rond 9 uur half 10 vallen onze oogjes meestal dicht en zoeken we ons bed op.

Inmiddels is ons pakket gearriveerd en bij ons bezorgd in de marina. Zijn we weer van de baai daar verhuisd naar St Anna en hebben daar het plaatsje bezocht. Een klein dorpje dat leeft van de toeristen en zeker ook van bewoners op de boten voor anker in de baai

 We hebben de trap beklommen naar de kapel. We zijn de poort doorgegaan "Porte du jubile de la misericorde".  Het voert je langs beeltenissen van de kruiziging van Jezus en langs een tuin met een prachtig uitzicht over de baai waar we voor anker liggen.

 Meerdere hagedissen komen we tegen op de muur langs het pad. Ze zijn niet bang en blijven zitten als je dichterbij komt.

 In het plaatsje zelf hangen allemaal versieringen aan de bomen.

Traditioneel zeilen in de baai bij le Marin

Vandaag zondag 28 januari waait het stevig. Er raken diverse boten van hun anker. Er varen boten rond met wedstrijd boeien. Er gaat dus een wedstrijd plaatsvinden. Aan de kant zien we steeds meer kleurige zeilen verschijnen. Afgelopen dagen hebben we al af en toe een traditionele zeilboot met vierkante zeilen zien varen.  Nu zijn het er een stuk of twaalf. Ze starten voor het strand en varen de baai uit en komen dan weer terug. De wind trekt flink aan. De boot is van hout en er steken stokken uit waar de bemanning, dit zijn er aardig wat, de boot mee in evenwicht houdt. Geen trapeze werk maar flink wat kracht om van de ene zijde van de boot naar de andere te gaan en op de stokken je in evenwicht houden. Geen zeiltocht voor watjes.
Er gaan in een bui met ruim 35 knopen ook een paar om of eigenlijk zinken ze half en moet men flink hozen om de boot drijvende te houden. Een volgbootje trekt ze dan vervolgens naar de kant waar ze verder kunnen met hozen tot de boot weer volledig drijft.
Na de flinke bui zijn alle boten weer teruggebracht naar het strand en wordt er smiddags opnieuw gestart. Nu verloopt de wedstrijd wel volledig. We hebben niet meegekregen wie heeft gewonnen.
Het was in ieder geval een mooi spektakel om erbij te zijn als toeschouwer

Hier moest men flink hozen

Martinique

Martinique is het derde eiland dat we bezoeken in de Carieb. De oversteek van St Lucia is toch weer een knobbelige tocht. Het is uiteraard een zeegat waar de golven van de Atlantische oceaan door rollen naar de Caribische zee. Boven het eiland St Lucia gaat de diepte ook nog eens van ruim 2000 meter naar een kleine 30 wat ook hogere golven geeft. En natuurlijk wordt er 15 tot 20 knopen voorspeld maar hebben we ruim 20 knopen met in de vlagen 30 knopen wind. Het is hierdoor maar een tocht van 3 uur dus we zijn er zo. Aan het begin van de vaargeul liggen allemaal jerrycans, visserslijnen dus even voorzichtig naar binnen varen.

Met de kaartplotter zien we goed waar de ondieptes in de baai zitten. We zien ook hier en daar wat wrakken liggen. Zonde van deze schepen. Zou dit nog van de afgelopen Hurricane vorig jaar september zijn vragen wij ons af. We horen van een ander Nederlands stel die hier al langer rondvaart dat dit deels  losgeslagen schepen zijn van eigenaren die of zijn overleden of waar het onbekend is waar ze zijn. Blijft zonde vinden wij.

We liggen eerst wat meer naar het zuiden in de baai echter schuurt de ankerketting over stenen heen wat zeker snachts voor kabaal zorgt. We spotten de Thalassa, en zij vertellen dat waar zij liggen geen stenen liggen maar het blubber is op de bodem. We verkassen dus na 2 nachten. Bij het herankeren staat er best weer wat wind. We liggen dan ook niet in 1 keer goed vast. We hebben de rubberboot met motor naast de boot hangen die krijgt een duwtje van de boot en pakt daardoor een windvlaag en kiept ineens op de kop. Balen want dit is niet goed voor de motor. John trekt de rubberboot zo snel als het lukt weer overeind en we krijgen ook het anker eindelijk goed in de grond. Nu snel de motor aan boord en uit elkaar om al het zoute water er uit te krijgen. Karterolie eruit en karter nog eens doorgespoeld. Nieuwe olie erin. Ook de benzine tank heeft water binnen gekregen dus ook die moet leeg en opnieuw gevuld.

Onder het klussen komt Pieter naar ons toegevaren, een hollander die met zijn vrouw in de Carieb Chartert en het omslaan van de rubberboot heeft zien gebeuren. Hij vraagt of we hulp nodig hebben en als we naar de kant moeten voor een en ander hij wil helpen.

Super aanbod maar na een hele middag klussen maar het lukt John om de motor zeewater vrij en aan de praat te krijgen, is het niet nodig. Dit was even een “Ran momentje”zeiden we tegen elkaar.

Er zit hier ook een zijarm waar je met de rubberboot in kan varen langs mangrove om bij een Shoppingmall te komen. Het is een bijzonder stukje natuur.

We hebben de plaatselijke supermarkten inmiddels gevonden en onze voorraad weer wat aangevuld. Ze hebben hier ook weer vers vlees ipv alleen diepvries. We besluiten om weer eens te BBQ-en. Het is alweer in de Algarve dat we dit voor het laatst hebben gedaan.

Soms regent het flink, daar zijn we hier best blij mee. Na het zeilen wordt de boot weer mooi zoet en wij kunnen zo een douche nemen zonder het water in de watertanks aan te spreken. Water is hier namelijk best beperkt. Je kan het kopen in de jachthaven of bij een waterboy die rondvaart met een boot. Vanmorgen hadden we zo'n plensbui dus heerlijk beide even in de kuip gedouched. 

St Lucia, Pigeon Island

Na een nachtje steiger kiezen we voor een Mooring in de Lagoon. Het water is hier niet mooi blauw maar er zwemmen flinke vissen. Die als we de rubberboot sávonds aan dek ruimen proberen met alle macht John nat de spatten. Zeker als het donker is lijkt het wel of hier het monster van Loch Ness huist.

Met de dinghy zijn we zo bij de zuidkant om bij de supermarkt, die ons aangenaam verrast in hun assortiment, inkopen te doen.

Bij de marina zit een dinghy steiger min of meer bewaakt waar we onze bijboot ook geregeld vastknopen om wat rond te wandelen.

We besluiten om naar Pigeon Island te wandelen, 4 kilometer. Heerlijk na zo’n tijd aan boord even flink de benen strekken. Vroeg op pad zodat de zon nog niet zo sterk is. Langs de weg op het grasrandje lopen want voetpaden kennen ze hier niet. We hebben een mooi uitzicht als we voorbij een resort komen over de zee waar we langs zijn gevaren bij aankomst.

Pigeon Island is van een trust dus een kleine toegangsbijdrage wordt gevraagd.

We wandelen eerst naar het Fort wat is gebouwd ter verdediging door de Engelsen tegen de Fransen op Martinique. Daarna nog een flinke klim de andere piek op wat een prachtig uitzicht geeft over de zee. In de verte zien we Martinique liggen waar we van de week heen gaan zeilen.

Uitklaren doen we na een weekje wederom in het kantoor van Customs op het havenkantoor. Wederom alle formulieren invullen paspoort laten afstempelen en dan mogen we gaan.

Donkere nachttocht op weg naar St Lucia

We hebben afscheid genomen van de baai op Barbados met de schildpadden en de Fregatvogels rond de boot.

Dit ging niet helemaal van een leien dakje. Zaterdag naar het gebouw met het rode dak om de haven fee te betalen. Maar na 2,5 uur wachten en de shops voor de cruise passagiers te hebben bekeken onverrichter zaken terug naar de boot. Zondagmiddag nogmaals op pad en nu konden we onze 100 Barbados dollars wel kwijt en daarna bij Immigratie en haven autoriteiten uitklaren om maandag te kunnen vertrekken.

John vult nog de watertanks met water mbv de gespaarde watercans en de rubberboot. 2 keer heen en weer. Hij heeft er een handigheidje opgevonden; rubberboot buiten de branding voor anker; de watercans aan een lijn gebonden en gevuld en zo weer bij elkaar naar de boot terug gesleept. Scheelt een hoop gesjouw en gedoe om weer door de branding heen te komen met de rubberboot.

We hopen dat de gribfiles kloppen en we een rustig tochtje naar St Lucia krijgen. Het is ongeveer honderd mijl naar Rodney Bay. Omdat niet lukt in het daglicht alleen vertrekken we in de middag om met de dageraad en dus bij daglicht aan te komen.

Er staat zeker in het begin iets meer wind en omdat het halve wind is waarmee de boot op zijn snelst vaart gaan we veel te hard om bij daglicht aan te komen. Voor het donker voor de zekerheid een eerste rif erin maar als we nog veel te hard gaan doen we er op de hoogte van de zuidpunt van St Lucia nog een 2e rif in. Ook draaien we uiteindelijk het volledige voorzeil weg. Het is ook een beetje een hobbelige zee met golven van de zijkant. Al met al gaat het wel maar is het toch weer een onrustige nacht zeilen. Met daglicht komen we bij ons waypoint aan de noordzijde aan en ronden we de noordzijde van St Lucia om Rodney Bay in te zeilen. We laten eerst maar eens het anker zakken, ontbijtje en wat slaap inhalen.
St Lucia heeft aan de noordzijde een ruwe kust met veel groene begroeiing. Het ziet er totaal anders uit dan Barbados. Het regende flink toen we aankwamen dus nog even geen foto's maar die volgen snel.
We kiezen ervoor om 1 nachtje aan de steiger in de lagoon te gaan liggen. Kunnen we even de was laten doen, boodschappen inslaan en wat andere zaken regelen.

In de marina zit van alles aan shops, restaurants en ook het inklaren kan hier gewoon naast het havenkantoor. Heel efficient geregeld allemaal. Wat een verademing na Las Palmas, Mindelo en Barbados.

Heerlijk genieten in de Carieb

Inmiddels liggen we al een week hier in de baai bij Bridgetown. John heeft wat reparatie klusjes uitgevoerd. Inmiddels weten we de supermarkt te vinden. Water kunnen we op de kant tappen met jerrycans. Daar kan ook de was uitgespoeld worden. Ons afval kunnen we ook kwijt op de kant.

Dit alles is soms wel een beetje stuntwerk want met de Dinghy de branding door het strand op gaat niet zo maar. Er gaat heel wat kracht uit van de golven. We doen dit dan ook steeds maar in ons zwemgoed. Vanmorgen brood kopen, de was uitspoelen, afvalwegbrengen en nog een paar flessen water vullen ging niet helemaal van een leien dakje. Aan land komen lukte nog wel redelijk maar toen weer wegkomen zonder dat de rubberboot omslaat met water, brood en schone was ging iets minder soepeltjes. Uiteindelijk lukte het om alles weer op de ankerplek te krijgen.

Verder vermaken we ons met zwemmen en John probeert wat filmpjes te maken van de mooie vissen die hier zwemmen. We zien ook Fregat vogels vliegen en soms drijft er een schildpad voorbij.
Het water is aangenaam warm en overdag is het zo'n 30 graden en als de zon er flink bij is dan soms nog iets warmer. Af en toe valt er een tropische regenbui maar voor je het weet ben je alweer opgedroogd.

We gaan ons beraden waarheen hierna en wanneer. Echt haast hebben we niet dus jullie horen weer van ons als we wat te vertellen hebben.