Zeilen langs de kust van "De Algarve" tot aan zuid Spanje

De rivier Alvor is ons aangeraden zeker te bezoeken. Dit is een soort waddengebied waar je volgens de gegevens beschut kan ankeren. Wij moeten alleen wel goed rekening houden met onze diepgang van 2 meter. Omdat het zaterdag is ligt de kom bij het plaatsje al erg vol. Het is rustig weer als we het anker uitgooien aan het begin van de rivier. De wind trekt echter wel aan. We worden omringt door kitesurfers wat een prachtig gezicht is met alle kleurtjes in de lucht van de zeiltjes. We horen een kite-surfer fluiten maar zien hem in eerste instantie niet echt in de problemen. Een half uurtje later echter drijft hij toch steeds meer onze kant op. Inmiddels staat de stroming flink naar buiten en ook de wind naar het strand terug staat voor hem pal tegen. Zijn instructeur komt naar hem toe en wij vragen of we kunnen helpen. Ze vragen permissie om aan onze rubberboot vast te houden. Dat is uiteraard geen probleem. Hij laat zijn kite leeglopen en klimt in de boot. We hebben de motor er nog niet achterhangen, dit doen we snel en John biedt  aan hem terug naar het strand te brengen. Dat wordt zeer gewaardeerd.

Savonds komen er nog een aantal boten bij ons in de buurt voor anker liggen. Het is wel een onrustig plekje met de hoeveelheid wind en de stroming zo aan de ingang.

We schuiven verder op naar het oosten. Eigenlijk wilde we naar de ria Formosa maar we zijn wat te laat vertrokken en ook de wind laat ons in de steek. We besluiten om de marina van Albufeira binnen te gaan.

Het is een mooie beschutte haven met terrassen langs de pontoons. Omdat er een viskampioenschap wordt gehouden vanuit deze haven is er alleen nog een plek direct naast de terrassen beschikbaar. Het lijkt op Honfleur maar dan wat moderner. De muziek die wordt gedraaid is gezellig. S-avonds komt er een zanger met gitaar live muziek ten gehore brengen. 

Zodra de receptie open is betalen we de ligplaats en gaan onderweg naar de ankerplek. Er staat voldoende wind dus tot de ingang van de rivier kunnen we goed zeilen. Advies is om hier rondom hoogwater  naar binnen te varen. Het blijkt dat we precies op dit tijdstip aankomen. Voor de ingang de zeilen opgeruimd en tussen de pieren naar binnen op de motor. Het kolkt flink maar het is geen probleem om naar binnen te varen ondanks dat de wind weer wat aangetrokken is. We gaan richting de kom voor Ihla Culatra om voor anker te gaan. Hier liggen weer een aantal oude bekende en ook nog een aantal hollanders die we nog niet eerder hebben ontmoet.

Omdat het hoog water is en de middagwind weer aan is, staan er toch wel aardig wat golven over de lagune. We blazen de rubberboot nog maar even niet op.

Het ankeren in deze lagune bevalt ons erg goed als de wind helemaal is gaan liggen. Smorgens vliegt er een ooievaar langs de boot, om de boot heen zwemt een hele school vissen.

Het eiland is zeer bijzonder en doet ons denken aan ons bezoek aan Sark, 1 van de kanaaleilanden, een aantal jaar terug. Dit eiland is alleen vlak, volledig van zand. In het dorpje zijn de straatjes gemaakt in het zand van betonplaten. Erg bijzondere plek. We gaan smiddags met de rubberboot naar het strand en zwemmen daar. Op de kant verzamelen we eind van de dag met alle hollanders in de ankerplek op het terras. De barman krijgt een steeds grotere grijns van de bestellingen die gedaan worden.

Vanuit hier gaat ieder zijn weegs, naar marokko, naar madeira of de middelandse zee of blijven in de algarve.

We blijven nog een dagje heerlijk achter het anker liggen. We doen wat klusjes aan boord en verder genieten we van de mooie natuur om ons heen. Op het eiland zijn twee kleine supermarkten waar we vers brood kopen en wat fruit.

We gaan met laag water de lagune uit om naar de rivier Guadiana  naar Ayamonte te gaan. Er staat niet zoveel wind. John probeert een vis te vangen met de paravaan. Als dit niet lukt zetten we genaker en zeilen heerlijk richting rivier. Ook hier even om de visnetten heen die met gele bakens zijn gemarkeerd. Voor de ingang van de rivier ligt het vol met visvlaggetjes waar we zigzaggend doorheen varen. De genaker en de zeilen opgeborgen op de motor de rivier op. Er is voldoende plek in de marina aan de spaanse zijde van de rivier. Hier zit een watersportzaak van een oorspronkelijk nederlandse man waar we op advies van de bemanning van de nimrod langs gaan. John ziet daar ook mogelijkheden om een bimini te laten maken. De prijzen zijn ook nog eens reeel. We besluiten de volgende dag te blijven liggen om te wassen, schoon schip aan de binnenzijde te maken en frame en doek te bestellen voor de bimini.

Tja als je denkt wat doen die mensen toch allemaal op die boot dan is dat soms, zoals in de lagune, niet zoveel, als we onderweg zijn dan varen we gemiddeld 6 tot 8 uur van ligplaats tot ligplaats, en als we in een marina liggen met voldoende faciliteiten wordt er gewassen, proviand ingeslagen en geklust. Het doen van de was is niet altijd eenvoudig. Je moet even wachten tot de wasmachine vrij is. Dan duurt 1 was gemiddeld 3 kwartier. Je loopt heen en weer tussen de boot en de machine. Als de droger niet al te duur is dan stop je ook de was daar nog in, wachttijd een uur of je hangt alles op te drogen. Was ophalen, van de waslijn halen en opvouwen en opbergen. Zo ben je een dagdeel hier toch wel actief mee bezig. En dan hoop je dat alles schoon en droog de kast weer in kan.

In Ayamonte zitten we weer aan de spaanse kant. We hebben hier even flink wat boodschappen gedaan, vooral het zware sjouwwerk omdat dit dichtbij is en je met je winkelwagentje terug tot op de steiger kan rijden. Dit scheelt de komende tijd weer wat sjouwen.

We gaan nog verder de rivier op naar ....... De brug is 20 meter hoog en met laag water kunnen we mooi die kant op stromen.

Omdat aan de westoever Portugal ligt en aan de oostoever spanje voeren we 2 gastenvlaggen.

Tot nu toe hebben we al aardig wat mijlen gevaren en ook al heel wat diesel verbruikt. Voor degene die van statistieken houden:

Sinds ons vertrek uit onze haven op 5 juni hebben we

2076 mijl gevaren;

66 plekken aangedaan, waarvan

18 ankerplekken,3 mooring en 45 jachthavens/marina’s;

er is 500 liter diesel getankt

en we hebben 2 gasflessen opgestookt van 5 liter.

De gemiddelde prijs van onze overnachtingen ligt rond de 25 euro omdat we aardig wat nachten achter het anker hebben doorgebracht.

In Portugal zijn we net 20 cm te lang om in een gunstiger tarief te vallen. De meeste havenmeesters zijn helaas niet coulant genoeg om ons binnen de 12 meter te laten vallen wat een hoop geld zou schelen.

We zijn zo’n 110 dagen onderweg en zijn al goed gewend aan het leven hier in de zon en op de boot. De dagen vliegen voorbij met alles wat er zoal te doen is. We vervelen ons nog geen moment.

Naar de Algarve

Er wordt weer aan het eind van de middag veel wind voorspeld en ook een flinke deining. Toch willen we verder naar het zuiden om in de Algarve hopelijk wat meer relaxed te kunnen varen met minder zeedeining. De wekker is dus op half 7 gezet. Dat is lang geleden. Na een onrustig nachtje achter het anker, deze schuurde steeds ergens overheen leek het, gaan we bij zonsopgang onderweg.
Motorzeilend de kaap om richting Sines. We hoopte voldoende wind te hebben na de kaap maar dat valt tegen. We kunnen pas het laatste uur echt zeilen zonder motor bij. Wel zien we weer een aantal keer dolfijnen. Ze blijven leuk.
Sines is een open zee haven met 2 breakwaters ervoor met daarachter een kleinere ingang naar een ankerplek en de marina. Omdat we al twee onrustige nachten achter het anker hebben gehad besluiten we in de marina aan de steiger te gaan liggen. Er is een strand in de kom en er staat een Fort.
We blijven 2 nachten ivm de swell die wordt voorspeld buiten 3,5 tot 5meter.

We gaan wederom vroeg weg omdat we 60 tot 70 mijl vandaag naar het zuiden gaan. In de haven lijkt er wind te staan maar buiten valt het weer flink tegen, er staat wel deining dus maar weer motorzeilend om voortgang te hebben onderweg.

 

We ronden de kaap Sao Vincente, Vroeger dacht men dat dit het einde van de wereld was,

ervoor hebben we een rif in het grootzeil gezet. Je weet het maar nooit bij die kapen maar er komt niet heel veel meer wind. Wel kunnen we nu echt zeilen dus motor uit en op naar de ankerplek Ensenada de Sagres. Dit is een mooie plek met helaas wel wat swell in de baai maar daar raken we inmiddels wel aan gewend.

 

 

Als we wakker worden staat er een flinke bries, we gaan op weg naar Lagos. Oppassen voor de Tonijn netten hier. Er staan wel boeien omheen maar ze zijn niet zo heel goed te zien. De eerste die we tegenkomen  liggen ook net iets anders dan op de kaart staat. Na een uur kunnen we wat vallen en het voorzeil zetten. Er staat een dikke 6 bft dus dit gaat snel genoeg. Voor de baai van Lagos valt de wind volledig weg. We besluiten om buiten voor de haveningang te ankeren. De rubberboot wordt weer opgeblazen en we gaan met 2 jerrycans onderweg om bij de BP langs de weg diesel te tanken. We hebben al heel wat verstookt met het motorzeilen. Smiddags varen we langs en tussen de rotsen bij Lagos door. Een mooie natuur hier. De wind voelt ook iets warmer aan maar het water vinden we nog steeds koud.

Er zou wat wind komen maar zoveel als we vannacht achter het anker hadden, John kijkt op de windmeter ruim 7 bft af en toe 8 in de vlagen, was niet voorspeld. Het Anker heeft wel gewoon gehouden, dat is ook wel weer fijn. We liggen toch gewoon op open zee. We besluiten om elders te gaan liggen want ook vandaag is veel wind voorspeld. We besluiten naar Portimão te varen, 6 mijl verderop. Hier zien we "de liefde"en de "summerwind"liggen. We worden bij de liefde uitgenodigd eind van de middag een drankje te komen drinken. Wij gaan in de Marina liggen. Gaan een uurtje op het strand liggen. Er is van alles afgezet omdat er een dancefestival is op het strand. Vlak bij het feest staat de muziek zo hard dat dit echt niet klinkt. Verderop op het strand waar je geen kaartje hoeft te hebben is het beter aan te horen, al is het niet ons genre muziek. We gaan eind van de middag met de rubberboot naar de ankerbaai waar "de liefde" ligt voor een drankje. Floor en Casper van de Summerwind ontmoeten we hier ook. We hebben hun blog de afgelopen maanden gevolgd maar ze niet eerder ontmoet.

 

Lissabon

We hebben Lissabon bezocht door ons anderhalf uur in een tuktuk te laten rondrijden. Dit was erg leuk en onze gids probeerde in zijn beste engels te vertellen over de diverse plekken die we bezochten.
We hebben de wijk alfama  bezocht waar ook het fado museum zit en in de cafe's fado muziek te horen is. Vanaf de hoogste plek van lissabon hebben we een mooi uitzicht over de stad en de rivier de Tejo.

We lopen terug door de wijk Baixa waar er flinke hoogteverschillen zijn. Hier rijdt ook 1 van de kabeltreintjes die je de hoogteverschillen in Lissabon makkelijk laat overbruggen.

De volgende dag zijn we verder de rivier op gevaren om in de marina te gaan liggen parque de nascoe, hier heeft in 1998 de wereld expo plaatsgevonden. Er zitten 2 sluizen voor maar deze staan open. Hierdoor staat er wel een sterke stroming voor langs. We worden door  1 van de havenmeesters in een rubberboot opgevangen die ons aangeeft hoe het makkelijkst binnen te varen. Op de steiger worden we door 3 man sterk ontvangen. Dit is wel wat anders dan in de vorige haven. We bezoeken het oceanium. Dit is een verrassend aquarium waar een centraal bassin is met daarom heen 4 bassins waar je doorheen naar het grote bassin kan kijken. Dit geeft de illusie dat alle dieren bij elkaar zwemmen en het 1 grote oceaan is. Er zijn haaien, pinquins, een zeeotter, een maanvis, ja die we in frankrijk in het wild hebben zien zwemmen en nog veel meer. Erg mooi en zeker het bezoeken waard.

We varen na 2 nachten in de marina te zijn gebleven de rivier weer af. Op de fok af en toe vlagen 6 bft en dan weer bijna geen wind. Een beetje onrustig varen. Bij de monding van de rivier zien we nog de Volvo ocean race boten Akzo Nobel en de Brunel varen, helaas net te ver weg om foto's van te maken. We zeilen naar Cascais terug om daar te wachten op gunstige wind om naar het zuiden verder te gaan.
We liggen wederom met een aantal Nederlanders hier voor anker oa de Amuse en de Dina Helena. Yvet en Thijn komen s avonds gezellig op de koffie, we hebben hen in A Caruna eerder ontmoet.
De volgende morgen drinken we bij de Dina Helena gezellig koffie met cake en slagroom, een heerlijk zondag ochtend momentje ook ontmoeten we Willie die met zijn vrouw Ria onderweg zijn naar het caribisch gebied. Bij hen aan boord drinken we eind van de middag nog een kop koffie en laten we het ijsje waarnaar we op weg waren voor wat het is. De wind trekt weer flink aan als we terug naar de boot varen.

Precies 3 maanden onderweg

Vandaag zijn we precies 3 maanden onderweg. We noemen het soms nog vakantie maar doordat we vanuit Nederland de berichten over werk, school etc krijgen beginnen we te beseffen dat we het wel heel luxe hebben en nog niet terug hoeven.

We zijn in Nazaré een paar dagen gebleven omdat er veel wind en swell op zee stond. We doen een paar uur strand. John vult de dieseltank mbv de jerrycan en ik doe een handwasje. Je schijnt iemand de was te kunnen laten doen maar er komt binnenkort vast een wasmachine op ons pad in een haven. We bezoeken de bovenstad met het treintje. Nazaré is op de boulevard erg toeristisch maar er achter is er niet zoveel onderhoud gepleegd. Boven in de stad is in het fort een tentoonstelling ingericht over de canyon die voor de haven onder water ligt en er in de wintermaanden voor de hoogste golven van de wereld zorgt.

 

Bron: Wikipedia

The Nazaré Canyon is an undersea canyon just off the coast of Nazaré (Portugal), in the Eastern Atlantic Ocean. It has a maximum depth of at least 5,000 metres (16,000 ft) and is about 230 kilometres (140 mi) long.^[1]
The canyon is being studied as part of the EU HERMES project using a remotely operated vehicle. The project is investigating the specialised canyon ecosystems, sediment transport and deposition, and the way in which the canyon influences and is affected by local ocean circulation.^[


Na dit natuurfenomeen gaan we verder op weg naar het zuiden. We bezoeken Peniche. Er wordt gezegd dat de haven geen must is. Dat klopt wel. Smiddags en begin avond varen de bootjes met toeristen naar de eilanden voor de kust en de volgende ochtend worden we vroeg gewekt door de vissers die naar buiten varen. Een erg onrustige haven dus.
We doen boodschappen bij de supermarkt en bezoeken de burcht aan het begin van de haven.

We gaan de volgende ochtend dan ook snel verder naar Caiscas. Het grootste deel op de motor als we bij de kaap komen trekt de wind aan en kunnen we zeilen alleen nu trekt deze tot ruim 30 knopen dus snel een rif in het grootzeil en de fok een stuk ingedraaid. We komen goed om de kaap waarna de wind weer snel afneemt naar een lekker zeilwindje. We zijn nu snel in de ankerbaai.
We zien hier ook de Maximo en de Vagebond weer die ook voor anker liggen.
De Nimrod en de Dina Helena komen later ook nog aan en zo liggen er in  de baai weer een aantal Nederlanders.

De volgende ochtend de rubberboot opgeblazen en naar de kant. Cascais is een leuk stadje. Met veel opgeknapte straatjes en er zit een Jumbo waar we uiteraard weer boodschappen doen. Dit blijft een terugkomend ritueel vooral het brood en drinken moet vaak aangevuld worden. We kopen ook wat vlees om vanavond te bbq-en. Dat is al weer een tijdje geleden.
Als we langs een kapper lopen gaat Monique toch maar eens vragen wat het kost om de haarbos een beetje uit te dunnen. Dit valt mee en ze kan gelijk plaatsnemen in de kappersstoel. Het valt niet mee om de bos in te dammen. Bij het afrekenen doe ik er dan ook maar een fooi bij om de schaar weer te kunnen slijpen.
We kunnen er in ieder geval weer even tegen.

Het tweede ankernachtje was een stuk onrustiger in de baai door de swell en de wind die er stond de hele nacht. We ruimen de boel op en vertrekken naar de rivier Tejo om een haven in Lissabon op te zoeken.
We proberen het in doca de alcantera, De havenmeester is niet echt vriendelijk en eigenlijk zijn ze vol maar als we zeggen hoeveel nachten we precies willen blijven kan het. 2 nachten besluiten we. Pff alle papieren weer laten zien en een heel formulier invullen en nee de paspoorten mogen niet gekopieerd.
We gaan op de fiets langs de rivier terug en bekijken de gebouwen van dichtbij waar we al langs zijn gevaren vanmorgen.

Bijzondere plekjes langs de Portugese kust

We zijn met de fiets naar Porto gegaan. Bij de office van de haven in Leixoes hadden ze geen kaartje maar het moest makkelijk zijn, de brug over dan ben je er. Mmmm, op een gegeven moment maar googlemaps opgestart, geen borden en de fietspaden zaten soms links dan rechts van de weg. De richting die we op moesten was wel duidelijk dat was zuid omdat daar de rivier Douro ligt maar waar we ook heen fietsten heuvel op en af, dan stopte het fietspad plots we zagen geen rivier. Uiteindelijk kwamen we toch in Porto zelf aan en bleken we zelfs alweer tever gefietst. Hier stonden in ieder geval een paar bordjes met wat leek te verwijzen naar de gebouwen in Porto die we wilden gaan zien. Ja hoor, we hebben het gevonden. Bij navragen vinden we ook het Tourist informatie centrum waar we onze navigatie op hadden ingesteld. Met een kaartje in de hand gaat het toch een stuk handiger. We bekijkend diverse gebouwen en kopen uiteraard port. Het station is mooi van binnen met afbeeldingen op tegeltjes. We bezoeken de Cathedraal en fietsen eerst bovenlangs op de brug ontworpen door Eifel om daarna, na langs de waterkant te hebben gezeten om te kijken naar alle bedrijvigheid, via de onderzijde terug te fietsen naar het wijk Ribeira.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dit is een bijzonder gebied wat het oude Porto is. We strijken neer op een terrasje voor een broodje. Met de kaart erbij vinden we onze weg terug langs de rivier en het strand. Bij Leixoes komen we nog door de oude visserswijk waar buiten wordt gebarbequed en je een visje kan eten.

We gaan terug aan boord om bij te komen van een dagje Porto.

 

We kiezen er voor om in stappen van ongeveer 30 mijl naar Lissabon te varen. De eerste stop is dan de Ria Aveiro. Een beetje lastige invaart staat er in de reeds maar wat is lastig. Dat is toch wel iets waar we steeds aanlopen. Wat is sterke Swell? Er is weinig wind voorspeld dus we wagen het erop dat de aanloop wel gaat lukken. Uiteraard hebben we geprobeerd extra informatie in te winnen maar er neemt niemand op als we de havenmeester van Leixoes laten bellen. Als we uit de haven zijn staat er toch wat wind dus we kunnen heerlijk zeilen. Af en toe valt deze wat weg maar bijna de hele tocht kan toch onder zeil. We lopen de ingang aan die een beetje doet denken aan Inverness met de eddy’s en raar water met de stroomwervelingen. Het is 2 uur voor hoogwater als we binnen varen dus wel stroom mee. Eerst gaan we in de baai voor anker. Het is wat krap en de ferry vaart ook nog langs, uhh in de reeds staat dat je niet aan de wal mag. Als we het anker hebben laten zakken begint een bassgitarist te oefenen en het klinkt al best hard. We kijken elkaar aan, hebben wij dat weer. Als we om ons heen kijken lijkt het op de kant een militair terrein. Hebben we zin in deze muziek zo luid. Dat zal vanavond vast nog luider worden. We kijken nogmaals in de Reeds en op de kaartplotter, er zou hier ook ergens een marina moeten zijn.

We vinden hem niet maar ik zie op de kaartplotter wel de ais van het nederlandse zeilschip de Dina Helena. Ook vertrekt er een spanjaard met AIS van de ankerplek de lagune in. We wagen het erop en gaan die kant op. Anker op en met de stroom mee de rivier op. De tonnen volgend slingeren richting Aveiro. We vinden de steiger en worden vriendelijk opgevangen door 2 mannen die onze lijnen aanpakken. Henk en Marja komen naar ons toe daar gaan we savonds gezellig aan boord borrelen.

 

 

De volgende dag, het is zondag, blijkt Aveiro een plaatsje te zijn dat probeert de toeristen te vermaken met namaak gondels door betonnen grachtjes. Het plaatsje straalt niet zoveel uit. Er is een brocante markt wat nog wat levendigheid geeft op deze zondag. Wij zijn er snel uitgekeken en gaan aan boord een beetje prutsen. Wasje doen en verder niet zoveel.

 

 

 

 

Het is hier echt heel rustig. Vroeger zat er in de lagune zoutwinnings bedden maar die zijn op een paar na niet meer in gebruik. Het is hier allemaal een beetje vervallen uit.

Al met al vonden we het toch een bijzonder plekje om te zijn geweest, onverwacht aan de rand van de atlantische oceaan.

 

 

 

 

De volgende dag gaan we door naar Fiquera do Foz. De dag begint grijs en weinig wind maar als we goed de rivier af zijn gevaren met tij mee kunnen we zeilen. Voor de ingang van Figuera de Foz ligt het vol met visstokken. We moeten goed uitkijken als we de zeilen opruimen. De marina is wat onlogisch ingedeeld en ook niet erg goedkoop. We vinden een chinees als we door het plaatsje lopen en besluiten daar te gaan eten. Het smaakt heerlijk.

 

Als we de volgende dag weer verder willen naar Nazaré regent het dus de zeilpakken weer aan. Helaas wordt het vandaag wel een motortochtje. onderweg worden we vergezeld door een hele groep dolfijnen die we nu wel op de film en op de foto weten vast te leggen. Ze zwemmen dan ook een hele tijd met ons mee.