We hebben een auto gehuurd om een dagje het eiland
Martinique te bekijken.
Eerst gaan we wat zuidelijk om aan de oostzijde van het
eiland een mooie wandeling te maken in het natuur gebied van “grand Macabou” .
We kiezen voor een route van ongeveer een uur. Het gaat
slingerend door de mooie fauna van het gebied. Veel diversiteit aan planten en
bloemen.
Er staan diverse grassen, vetplanten en cacteën. We tellen ook in
korte tijd een 6 tal verschillende kleuren vlinders. Aan het einde van het pad
dat we zijn ingeslagen krijgen we een mooi uitzicht over de ruige oostkust.
Hier zijn Kitesurfers met de golven aan het jongleren. Er staat een straffe
wind dus het zullen vast geen beginners zijn. Via een kronkelpad naar een
kapelletje om dan weer terug naar de auto te wandelen.
Langs de weg zien we een paar kippen met aan de linkerzijde van het pad een “ralreiger”die
we ook al gespot hadden in de marina. Een bijzonder gekleurde vogel waar John
gelijk een Ral in herkende en bij nazoeken op internet bleek het een Ralreiger
te zijn.
We zijn bij het mooie wandelgebied gekomen via een redelijk
toeristische route. Als we onze weg vervolgen naar het noorden is het eerste
stuk nog toeristischer met aardige hellingen. Onze huurauto moet zelfs in de 1
gezet worden om bovenaan te komen. We besluiten om via de wat grotere weg
verder te gaan om nog wat van Mount Pelee te kunnen zien vandaag. We rijden via
Le Vaucin en Lamertin naar La Morne Rouge.
Dit is een prachtige weg door regenwoud. De bomen groeien
tegen de steile berghellingen omhoog. Overal om ons heen is het groen in alle
tinten die je maar kan bedenken. Af en toe regent het onderweg. Als we de
steile weg omhoog naar het startpunt van de wandelroute van Mount Pelee rijden
zien we dat de berg volledig in de wolken gehuld is. We parkeren en wachten tot
de regen is gestopt. We lopen een stukje omhoog, helaas is het al te laat om
helemaal naar boven te gaan maar gezien de staat van het pad zijn we daar ook
niet zo rauwig om. Het is een grote modderpoel en sommige traptreden staan
volledig blank. Je moet er goed uitkijken om niet languit in de blubber
onderuit te gaan. Na zo’n half uur houden we het echt voor gezien. Het pad
omhoog staat volledig blank en je komt hier niet met droge voeten verder.
Het is een klim van 2 uur heen en 2 uur terug dus daar moet
je echt smorgens aan beginnen om voor het donker weer beneden te zijn.
Mount Pelée( Kale
berg) is een niet actieve vulkaan die in 1902 tot een grote uitbarsting is
gekomen waarbij het volledige dorp Saint
Pierre ( de grootste stad op dat moment van het eiland) is vernietigd.
Hierbij zijn 30000 mensen omgekomen. De meesten werden gedood door de
vuurstromen. (bron Wikipedia)
We vervolgen onze weg via de oostkant van het eiland weer
naar het zuiden en komen langs de plaats “Marigot” . Als we hier over de
historische pier wandelen ziet John een paar Pelikanen op de dam voor de haven
zitten. We maken foto’s van ze en filmen hoe ze in het water duiken naar vis.
Op internet zoek ik op wat voor soort pelikanen het zijn. Dit blijken Bruine
pelikanen te zijn.
De Bruine Pelikaan is overwegend
zilvergrijs met bruin, met een witte of wit-met-gele kopkap en een
kastanjebruine hals. De groenachtige, kale gelaatshuid en de keelzak worden
tijdens het broedseizoen feller van kleur. Het verenkleed is bij beide
geslachten gelijk. De lichaamslengte bedraagt 100 tot 150 cm[2] en het
gewicht meer dan 3,5 kg.
Deze gedeeltelijke trekvogel gebruikt
zijn keelzak als visnet. Pelikanen lijken zwaargebouwde vogels maar door hun
lichte skelet valt
dat eigenlijk erg mee. Waar andere pelikaansoorten hun prooien in groepsverband
zwemmend met hun snavel opjagen en vangen, zijn de bruine pelikanen
stootduikers. Van meters hoog nemen ze hun prooi in het water waar en duiken
naar beneden. De langs de Peruaanse kust
levende bruine pelikaan eet vooral sardines, die daar in
groten getale voorkomen. Deze pelikaan is de belangrijkste guanoproducent. (bron
Wikipedia)
Als het al
donker is rijden we de parkeerplaats van de Marina op. We vinden Martinique een
mooi eiland met veel groen en diverse dieren en planten.
Ankeren in baaien
tussen Le Marin en Fort de France
We zijn nu wel lang genoeg geweest in de baai bij Le Marin.
We gaan eens noordelijker kijken welke baaien daar nog meer zitten.
We zeilen alleen op de fok, er staat weer voldoende wind,
richting Diamand rock.
Dit is een vulcanische
plug waar door een kapitein van een stoomschip bij de uitbarsting van mount pelée in
1902 vuur waar genomen is in de holte van de berg.
De Engelse en de
Fransen hebben om deze berg gevochten tijdens de napolitaanse oorlog.
Nu is het een ruig stuk natuur zo midden in de zee waar
bomen volop op groeien en diverse vogels nestelen.
We besluiten om in de baai “Anse grande d arlet te ankeren.
Het is er best vol maar we vinden een plekje aan de noordzijde van de baai. De
volgende dag waait het flink en van de bergrug komen flinke vlagen. We
besluiten op de boot te blijven en ons te vermaken met zwemmen, snorkelen en
kijken naar de schildpadden die letterlijk naast de boot af en toe naar boven
komen om naar adem te happen. Twee keer komt hun kop boven en dan duiken ze
weer volledig onder. Savonds weet john ook nog met een zaklamp vissen naar de
oppervlakte te lokken. Een flinke vogel (John denkt aan een vleermuis) denkt
hier gebruik van te kunnen maken en scheert vlak langs.
Snachts slapen we wat slecht omdat het af en toe flink
waait, de ankerketting flink lawaai maakt over de stenen op de bodem en het
ankeralarm tot 2 keer toe af gaat. Naast ons is ook een catamaran komen te
liggen die wel erg veel ketting uit heeft en tussen een andere boot en ons
flink heen en weer slingert. Gelukkig voor ons staat de wind van ons af en
drijft hij dichter naar de andere boot toe maar rustig slapen doen we helaas zo
niet.
Na 2 nachten in deze baai besluiten we toch te verkassen
naar een andere baai. We gaan de baai in richting Forte de France en komen
uiteindelijk in de baai “Anse Mitan” uit. Een volle 7 staat er vandaag en we varen
op de motor vol tegen de wind in naar de ankerplek. Daar achter het land laten
we enigzins in de beschutting ons anker vallen. Smiddags neemt de wind wat af.
De volgende dag bekijken we wat er op de wal te beleven is. Wederom tussen de stevige regenbuien door. We vinden een creperie die ook heerlijke Dame Blanche heeft.
De volgende dag bekijken we wat er op de wal te beleven is. Wederom tussen de stevige regenbuien door. We vinden een creperie die ook heerlijke Dame Blanche heeft.