zondag 28 januari 2018

Traditioneel zeilen in de baai bij le Marin

Vandaag zondag 28 januari waait het stevig. Er raken diverse boten van hun anker. Er varen boten rond met wedstrijd boeien. Er gaat dus een wedstrijd plaatsvinden. Aan de kant zien we steeds meer kleurige zeilen verschijnen. Afgelopen dagen hebben we al af en toe een traditionele zeilboot met vierkante zeilen zien varen.  Nu zijn het er een stuk of twaalf. Ze starten voor het strand en varen de baai uit en komen dan weer terug. De wind trekt flink aan. De boot is van hout en er steken stokken uit waar de bemanning, dit zijn er aardig wat, de boot mee in evenwicht houdt. Geen trapeze werk maar flink wat kracht om van de ene zijde van de boot naar de andere te gaan en op de stokken je in evenwicht houden. Geen zeiltocht voor watjes.
Er gaan in een bui met ruim 35 knopen ook een paar om of eigenlijk zinken ze half en moet men flink hozen om de boot drijvende te houden. Een volgbootje trekt ze dan vervolgens naar de kant waar ze verder kunnen met hozen tot de boot weer volledig drijft.
Na de flinke bui zijn alle boten weer teruggebracht naar het strand en wordt er smiddags opnieuw gestart. Nu verloopt de wedstrijd wel volledig. We hebben niet meegekregen wie heeft gewonnen.
Het was in ieder geval een mooi spektakel om erbij te zijn als toeschouwer




Hier moest men flink hozen





vrijdag 26 januari 2018

Martinique

Martinique is het derde eiland dat we bezoeken in de Carieb. De oversteek van St Lucia is toch weer een knobbelige tocht. Het is uiteraard een zeegat waar de golven van de Atlantische oceaan door rollen naar de Caribische zee. Boven het eiland St Lucia gaat de diepte ook nog eens van ruim 2000 meter naar een kleine 30 wat ook hogere golven geeft. En natuurlijk wordt er 15 tot 20 knopen voorspeld maar hebben we ruim 20 knopen met in de vlagen 30 knopen wind. Het is hierdoor maar een tocht van 3 uur dus we zijn er zo. Aan het begin van de vaargeul liggen allemaal jerrycans, visserslijnen dus even voorzichtig naar binnen varen.
Met de kaartplotter zien we goed waar de ondieptes in de baai zitten. We zien ook hier en daar wat wrakken liggen. Zonde van deze schepen. Zou dit nog van de afgelopen Hurricane vorig jaar september zijn vragen wij ons af. We horen van een ander Nederlands stel die hier al langer rondvaart dat dit deels  losgeslagen schepen zijn van eigenaren die of zijn overleden of waar het onbekend is waar ze zijn. Blijft zonde vinden wij.



We liggen eerst wat meer naar het zuiden in de baai echter schuurt de ankerketting over stenen heen wat zeker snachts voor kabaal zorgt. We spotten de Thalassa, en zij vertellen dat waar zij liggen geen stenen liggen maar het blubber is op de bodem. We verkassen dus na 2 nachten. Bij het herankeren staat er best weer wat wind. We liggen dan ook niet in 1 keer goed vast. We hebben de rubberboot met motor naast de boot hangen die krijgt een duwtje van de boot en pakt daardoor een windvlaag en kiept ineens op de kop. Balen want dit is niet goed voor de motor. John trekt de rubberboot zo snel als het lukt weer overeind en we krijgen ook het anker eindelijk goed in de grond. Nu snel de motor aan boord en uit elkaar om al het zoute water er uit te krijgen. Karterolie eruit en karter nog eens doorgespoeld. Nieuwe olie erin. Ook de benzine tank heeft water binnen gekregen dus ook die moet leeg en opnieuw gevuld.
Onder het klussen komt Pieter naar ons toegevaren, een hollander die met zijn vrouw in de Carieb Chartert en het omslaan van de rubberboot heeft zien gebeuren. Hij vraagt of we hulp nodig hebben en als we naar de kant moeten voor een en ander hij wil helpen.
Super aanbod maar na een hele middag klussen maar het lukt John om de motor zeewater vrij en aan de praat te krijgen, is het niet nodig. Dit was even een “Ran momentje”zeiden we tegen elkaar.



Er zit hier ook een zijarm waar je met de rubberboot in kan varen langs mangrove om bij een Shoppingmall te komen. Het is een bijzonder stukje natuur.



We hebben de plaatselijke supermarkten inmiddels gevonden en onze voorraad weer wat aangevuld. Ze hebben hier ook weer vers vlees ipv alleen diepvries. We besluiten om weer eens te BBQ-en. Het is alweer in de Algarve dat we dit voor het laatst hebben gedaan.

Soms regent het flink, daar zijn we hier best blij mee. Na het zeilen wordt de boot weer mooi zoet en wij kunnen zo een douche nemen zonder het water in de watertanks aan te spreken. Water is hier namelijk best beperkt. Je kan het kopen in de jachthaven of bij een waterboy die rondvaart met een boot. Vanmorgen hadden we zo'n plensbui dus heerlijk beide even in de kuip gedouched. 


vrijdag 19 januari 2018

St Lucia, Pigeon Island

Na een nachtje steiger kiezen we voor een Mooring in de Lagoon. Het water is hier niet mooi blauw maar er zwemmen flinke vissen. Die als we de rubberboot sávonds aan dek ruimen proberen met alle macht John nat de spatten. Zeker als het donker is lijkt het wel of hier het monster van Loch Ness huist.
Met de dinghy zijn we zo bij de zuidkant om bij de supermarkt, die ons aangenaam verrast in hun assortiment, inkopen te doen.
Bij de marina zit een dinghy steiger min of meer bewaakt waar we onze bijboot ook geregeld vastknopen om wat rond te wandelen.


We besluiten om naar Pigeon Island te wandelen, 4 kilometer. Heerlijk na zo’n tijd aan boord even flink de benen strekken. Vroeg op pad zodat de zon nog niet zo sterk is. Langs de weg op het grasrandje lopen want voetpaden kennen ze hier niet. We hebben een mooi uitzicht als we voorbij een resort komen over de zee waar we langs zijn gevaren bij aankomst.
Pigeon Island is van een trust dus een kleine toegangsbijdrage wordt gevraagd.
We wandelen eerst naar het Fort wat is gebouwd ter verdediging door de Engelsen tegen de Fransen op Martinique. Daarna nog een flinke klim de andere piek op wat een prachtig uitzicht geeft over de zee. In de verte zien we Martinique liggen waar we van de week heen gaan zeilen.




Uitklaren doen we na een weekje wederom in het kantoor van Customs op het havenkantoor. Wederom alle formulieren invullen paspoort laten afstempelen en dan mogen we gaan.



woensdag 17 januari 2018

Donkere nachttocht op weg naar St Lucia




We hebben afscheid genomen van de baai op Barbados met de schildpadden en de Fregatvogels rond de boot.

Dit ging niet helemaal van een leien dakje. Zaterdag naar het gebouw met het rode dak om de haven fee te betalen. Maar na 2,5 uur wachten en de shops voor de cruise passagiers te hebben bekeken onverrichter zaken terug naar de boot. Zondagmiddag nogmaals op pad en nu konden we onze 100 Barbados dollars wel kwijt en daarna bij Immigratie en haven autoriteiten uitklaren om maandag te kunnen vertrekken.

John vult nog de watertanks met water mbv de gespaarde watercans en de rubberboot. 2 keer heen en weer. Hij heeft er een handigheidje opgevonden; rubberboot buiten de branding voor anker; de watercans aan een lijn gebonden en gevuld en zo weer bij elkaar naar de boot terug gesleept. Scheelt een hoop gesjouw en gedoe om weer door de branding heen te komen met de rubberboot.

We hopen dat de gribfiles kloppen en we een rustig tochtje naar St Lucia krijgen. Het is ongeveer honderd mijl naar Rodney Bay. Omdat niet lukt in het daglicht alleen vertrekken we in de middag om met de dageraad en dus bij daglicht aan te komen.

Er staat zeker in het begin iets meer wind en omdat het halve wind is waarmee de boot op zijn snelst vaart gaan we veel te hard om bij daglicht aan te komen. Voor het donker voor de zekerheid een eerste rif erin maar als we nog veel te hard gaan doen we er op de hoogte van de zuidpunt van St Lucia nog een 2e rif in. Ook draaien we uiteindelijk het volledige voorzeil weg. Het is ook een beetje een hobbelige zee met golven van de zijkant. Al met al gaat het wel maar is het toch weer een onrustige nacht zeilen. Met daglicht komen we bij ons waypoint aan de noordzijde aan en ronden we de noordzijde van St Lucia om Rodney Bay in te zeilen. We laten eerst maar eens het anker zakken, ontbijtje en wat slaap inhalen.
St Lucia heeft aan de noordzijde een ruwe kust met veel groene begroeiing. Het ziet er totaal anders uit dan Barbados. Het regende flink toen we aankwamen dus nog even geen foto's maar die volgen snel.
We kiezen ervoor om 1 nachtje aan de steiger in de lagoon te gaan liggen. Kunnen we even de was laten doen, boodschappen inslaan en wat andere zaken regelen.

In de marina zit van alles aan shops, restaurants en ook het inklaren kan hier gewoon naast het havenkantoor. Heel efficient geregeld allemaal. Wat een verademing na Las Palmas, Mindelo en Barbados.








dinsdag 9 januari 2018

Heerlijk genieten in de Carieb

Inmiddels liggen we al een week hier in de baai bij Bridgetown. John heeft wat reparatie klusjes uitgevoerd. Inmiddels weten we de supermarkt te vinden. Water kunnen we op de kant tappen met jerrycans. Daar kan ook de was uitgespoeld worden. Ons afval kunnen we ook kwijt op de kant.

Dit alles is soms wel een beetje stuntwerk want met de Dinghy de branding door het strand op gaat niet zo maar. Er gaat heel wat kracht uit van de golven. We doen dit dan ook steeds maar in ons zwemgoed. Vanmorgen brood kopen, de was uitspoelen, afvalwegbrengen en nog een paar flessen water vullen ging niet helemaal van een leien dakje. Aan land komen lukte nog wel redelijk maar toen weer wegkomen zonder dat de rubberboot omslaat met water, brood en schone was ging iets minder soepeltjes. Uiteindelijk lukte het om alles weer op de ankerplek te krijgen.

Verder vermaken we ons met zwemmen en John probeert wat filmpjes te maken van de mooie vissen die hier zwemmen. We zien ook Fregat vogels vliegen en soms drijft er een schildpad voorbij.
Het water is aangenaam warm en overdag is het zo'n 30 graden en als de zon er flink bij is dan soms nog iets warmer. Af en toe valt er een tropische regenbui maar voor je het weet ben je alweer opgedroogd.

We gaan ons beraden waarheen hierna en wanneer. Echt haast hebben we niet dus jullie horen weer van ons als we wat te vertellen hebben.





maandag 8 januari 2018

Atlantische oversteek van Mindelo (Cabo Verde) naar Bridgetown(Barbados)


Nog even een stukje over de oversteek zoals we er nu achter het anker in de Carieb op terug kijken.

Met veel kriebels in de buik zijn we vertrokken uit Mindelo richting Grenada, uitgezwaaid door de Shalom en de Summerwind. We zijn op weg gegaan samen met Kaya die naar Frans Guyana gaan, de Dies Natalis (een zweedse boot) op weg naar Martinique en nog 2 boten die naar Brazilie gaan.




Met de wind flink mee zijn we snel tussen de eilanden Sao Vincente en ilha de Santo Antao door. Als het donker is valt de wind weg maar houden we golven. Motor zeilend gaan we onze eerste nacht in. Na 3 uur kan de motor ook weer uit omdat er voldoende wind staat.
Vanaf nu wordt de motor alleen nog gestart om stroom te draaien. Er is vanaf dag 5 teveel bewolking of moet ik zeggen te weinig zon om onze accu’s voldoende op te laden met de zonnepanelen. Een goed uur per dag is al wel voldoende.

Met de verse groente komen we een volledige week uit voor we onze blikvooraad moeten gaan aanspreken. Met het fruit redden we het zelfs de volledige reis.
Elke avond is er gekookt, soms wel een soort van Fitness op de rollende golven maar elke keer lukte het weer om een goede maaltijd te bereiden. Het opeten ervan was soms ook wel eens een uitdaging. Vooral de gevulde paprika’s uit de oven waren misschien wat ambitieus en ook de Pompoensoep met kaas/uienstokbrood was misschien iets te hoog gegrepen. Maar de Schipper waardeerde het enorm.


Brood bakken ging steeds beter, eerst met bloem, gist en melk geprobeert maar dat werd een wel heel compact brood. Met water ging het al beter en door er tarwemeel en maismeel bij te mengen ging het nog beter. Wel bewaarde we het brood in de koelkast om het net iets langer lekker te houden.
Er is ook een krentenbrood en een ui/ kaasbrood gebakken. Deze waren ook erg lekker.
Verder is een cake gebakken, popcorn, pannenkoeken, drie in de pan en een custardpudding met rozijnen en krenten tijdens kerst bereid.

Het dierenrijk liet zich ook zien. We hebben 1 walvis gespot, ook nog vlak naast de boot. Een paar keer zwommen er dolfijnen mee. De eerste avond strande er een vogel in de kuip met zwempootjes, grijze donze kop een kromme zwarte snavel en zwarte veren. Een Pedryn Gould ( volgens internet??) waarschijnlijk nog een jonge vogel. Ook begroete een roodsnavelkeerkringvogel en een Jan van Gent ons smorgens vanuit de lucht.
Vliegende vissen zagen we ook in alle soorten en maten tussen de golven vliegen. Ja deze fladderen echt. Op sommige ochtenden lagen er diverse aan het dek, we hebben er zelfs een keer 11 geteld. Sommigen hebben we uit de kuip weer in het water terug weten te gooien. Ze stinken wel heftig dus daarna was het flink handen wassen.
Het vangen van een vis met de hengel is niet gelukt. Na wederom het vistuig verdwenen was heeft John zijn pogingen opgegeven.

De dagen en ook de nachten vlogen voorbij. We hadden al snel een ritme te pakken.
Als het licht was maakten we ontbijt en zetten een thermoskan heet water voor thee en koffie. John haalde daarna de weerberichten op via de sateliettelefoon. Ook keken we dagelijks uit naar de mail van Hans in Nederland die met ons meekeek naar het weer en ons een peptalk gaf. Hans was ver weg maar het voelde alsof hij met ons mee zeilde. Super.
Met de Kaya en de Summerwind onderhielden we sms contact. Daarna zette via de mail onze positie en een korte update op ons blog.
Dit alles koste zo anderhalf uur omdat de sateliettelefoon niet zo snel werkt.
Dan was het tijd voor een lunch met een gezonde beker melk. Smiddags een drankje, dan ging John voorslapen voor de nacht. Rond 4 uur werd er al weer gekookt om voor het donker te hebben gegeten, afwas gedaan en heet water gezet voor koffie en thee voor de nacht. Zodra het donker werd ging John zijn eerste slaap tijd in, daarna Monique en dan weer John en dan was Monique haar wacht er weer tot het ochtendgloren.
We waren ook blij dat de maan steeds verder te voorschijn kwam en er dus veel licht werd verspreid.

De eerste dagen kwamen we steeds tijdens donker een zeeschip tegen. Op weg naar Brazilie en de ander naar New York. 10 dagen hebben we geen andere schepen gezien. Op oudjaarsavond kwamen we voor het eerst weer een zeeschip tegen die op weg was naar Singapore. Dit alles kan je goed zien via de AIS. Wij zijn voor hen ook zichtbaar via AIS.

We hebben tijdens onze tocht geen alchohol genuttigd. Alleen toen we halfweg waren gunde we ons zelf een  een biertje en een glaasje Rose. Toen we ingeklaard waren en in de baai voor anker waren gegaan hebben we de champagnefles opengetrokken op een goede overtocht en de start van het nieuwe jaar 2018.


John had ook nog 1 oversteek biertje welke hij de volgende dag heeft opgedronken.


Er zijn een paar reparatie klussen als we aankomen in Bridgetown.
Sommige wat groter en andere wat kleiner. We gaan er van uit dat we het opgelost krijgen en de andere eilanden in de Carieb kunnen gaan bezoeken.

We liggen nu voor anker in de Carlile bay, Bridgetown is een echte stad wat ons wat minder trekt. De baai op zich is ruim en het water is hier als een warm bad.
Er zwemmen schildpadden rond en in de baai liggen 2 wrakken waar je diverse tropische vissen kunt spotten. Er vliegt hier af en toe een Fregatvogel over. Die ziet er echt wel bizar groot uit.

Water kunnen we tappen bij een kraan op de kant, dit moet dan wel met jerrycans en de rubberboot.

We hebben ook nog wat filmmateriaal geschoten maar dat kost wat meer tijd om dat in elkaar te zetten maar zodra we dat gedaan hebben volgt dat ook nog.

De statistieken van deze tocht:

2007 mijl
384 uur  ( 16 dagen)
22 uur op de  motor ( waarvan 11 uur stroomdraaien)
5,2 knopen gemiddelde voortgang
Zeilvoering grootzeil 3e rif en voorzeil gereefd meestal uitgeboomd.
Gemiddelde windkracht 25 knopen





dinsdag 2 januari 2018

Di 2 januari 2018 dag 16 utc 2100

Veilig aangekomen op de ankerplek carlile bay. We waren rond 1800 uur UTC in bridgetown. We mochten direct de haven invaren om naar de custom clearance te gaan voor inklaring.
Na een hobbelige nacht en een rustige ochtend zijn we de laatste 30 mijl motorzeilend Bridgetown binnengelopen. Die 30 mijl duurde eigenlijk nog best lang. Het eiland liet zich pas laat zien door alle bewolking die er hing. Wederom ook weer wat regen gehad maar de temperatuur is hier goed dus alles is weer snel droog. Na inklaring hebben we de ankerplek carlile bay opgezocht. Snel de zwemkleding aan en een verfrissende duik genomen. De champagne losgetrokken. Nu heerlijk bijkomen. Een volledig veslag en wat foto's volgen later. O ja en de statistieken die John heeft beloofd uiteraard ook.

inklaren in de deepwaterharbour tussen de cruise schepen



Gr. vanaf de FastUs.

Positie 59w27 en13n 06
Koers voor anker
Wind E 10knopen
Afgelegd 1987 mijl

Sent from Iridium Mail & Web.

Sent from Iridium Mail & Web.

maandag 1 januari 2018

Dag 15

Ma 1 Januari 2018, dag 15. Utc 1500

De knop is om, we gaan naar Barbados. Dat is gezien de huidige positie en windrichting de logische keuze. En om eerlijk te zijn, vinden we tocht zo lang genoeg. Tijd om weer lekker achter het anker van een drankje te genieten. En de Nieuwjaar champagne hebben we daarvoor maar bewaard. Afgelopen nacht hebben we, afgezien van het versturen van wat smsjes, niet zoveel aan de jaarwisseling gedaan.

Inmiddels hebben we de klokken op Caribische tijd gezet, utc -4. Dus het is er 5 uur vroeger dan bij jullie. En deze dag is voor ons ineens 3 uur langer (we hadden al utc -1).

Afgelopen nacht was de buienactiviteit duidelijk minder. Wel nog steeds deels bewolkt, maar er kwam niet echt veel wind bij. Wel hebben we de eerste echte regen gehad. Maar dat is gewoon lekker in je t-shirt. En je bent ook zo weer droog. Jammer dat we de shampo niet bij de hand hadden.

We zijn nu de mijlen echt aan het aftellen. Op dit moment nog 127. Landfall dus ongeveer morgen na de middag.

Morgen een update vanaf de ankerplek. Daarbij dan enige statistieken van de trip (Monique haar hobby).

Gr. vanaf de FastUs.

Positie 13 14N 57 19W.
Koers 280
Wind E 20 knopen.
Afgelegd 1855

Sent from Iridium Mail & Web.