Deze week is echt heel indrukwekkend en eigenlijk wat we nu
schrijven is maar een deel van de beleving die we mee maken in dit mooie land.
We zijn aangekomen in een mooi stukje van het Atlasgebergte. Uiteraard zien we
maar een heel klein stukje van dit grote stuk gebergte.
Het Atlas gebergte strekt zich uit van zuid naar oost
Marokko om door te lopen in Algerije en Tunesie.
Het hoogste punt is de Toubkal(4165 m) in Marokko. Op de
delen die boven de 4000 meter reiken ligt eeuwige sneeuw. (bron Wikipedia)
(We zijn gisteren op weg naar de Gorges du Dades door Ifrane
gekomen waar een heuze skipiste is met een skilift.)
We gaan vandaag op pad met 2 neven die ons de “vingers van
de apen” bijzondere vormen in de bergen
uitgesleten door het water, laten zien en we een berber gezin bezoeken die nog als
nomaden leven. In een aantal grotten en onder overhangende stenen met hun
beestenboel.
Sinds 2011 worden de berbers, Amazigh, ( vrije mensen)
officieel in de grondwet van Marokko erkend. Echter willen een aantal als nomaden blijven leven wordt ons verteld om echt vrij te kunnen zijn.
We zijn onder de indruk van de kloof en het nomade gezin dat
op deze wijze leeft anno 2017. De wandeling gaat ook nog langs de oude Kasbahs
van de man “Arbi” waar het dorp naar is vernoemd, Ait Arbi.
Alle gebouwen zijn van het rode steen opgebouwd waar de
omgeving uit bestaat en afgesmeerd met een soort van Leem.
Het ziet er erg indrukwekkend uit, zeker ook als de
middagzon begint te zakken en een soort feeriek geheel ervan maakt.
In het hotel eten we de diverse Marokaanse gerechten, Tajin
van Kip en Rund, Soep en salade samen met Couscous. Er is ook aandacht voor een
apart nagerecht.
We vervolgen onze weg richting Marakesch via prachtige
natuur om eerst een overnachting in Ait ben Haddou te hebben met uitzicht op
het Atlas gebergte.
De nachten zijn super stil af en toe hoor je in de verte een
Ezel blaten of een haan kukelen. De temperatuur is in de bergen prima tussen de
20 en 25 graden overdag.
Onze rit naar het dal over de Atlas is wat minder mooi dan
de wegen tot nu toe omdat ze hier volop aan het werk zijn. Dit gaat iets anders
dan in Nederland. Gewoon rigoreus de bulldozer erdoor en je mag dan om de beurt
langs de afbrokkelende wand rijden die ze ter plekke nog aan het loswrikken
zijn. Dit geeft tijdens het wachten wel een bijzondere ervaring als je de
rotsblokken boven je losgemaakt ziet worden. Ze denken hier anders over
veiligheid dan bij ons.
De laatste overnachting doen we in de “Chill out Villa”,
tussen het boerenland net onder Marakesch. Dit is een bijzondere villa met
zwembad en een groen grasveld tussen het dorre landschap. We verbazen ons weer
over de locatie en wat we aantreffen achter de muren als we door de poort zijn
binnen gelaten.
Na een volle week komen we weer terug op de boot in de haven
van Sale. We vonden het een bijzondere ervaring afgelopen week maar zijn toch
ook weer blij op ons eigen "huisje" te kunnen stappen. We ruimen alles op,
leveren de auto na ook boodschappen te hebben gehaald weer in en kijken terug
op een week van veel indrukken.
We hebben 1900 kilometer gereden door vlak landschap en door
berglandschap met soms flinke haarspeldbochten en stijgingen en dalingen. De
wandelingen die we gemaakt hebben zijn gemiddeld zo’n 15 km geweest ( info
Stijn) en het hoogste punt wat we hebben gereden was ongeveer 2000 meter boven
zeespiegel.
We zullen nog even in Marokko verblijven en als de tijd rijp
is weer de zeilen gaan hijssen.