Prachtige rivier en weer een stukje naar het westen

We zijn na de rivier 20 mijl te zijn opgevaren gaan liggen naast "de Blues" van Martin en Berty aan de steiger bij saniucar de guardiana. Aan de overzijde aan de steiger bij Alcoutim ligt het vol. We blijken met onze neus in de boter te vallen want op de wal is vanavond een concert van diverse muzikanten. Van Spaanse muziek tot aan rock. We gaan daar maar eens een biertje en een tonicje drinken. Diverse bandjes brengen diverse muziek ten gehore. Dit schijnt een jaarlijks terugkerend concert te zijn ter nagedachtenis aan 1 van de muzikanten die ooit mee deed maar is overleden.
Het is erg gezellig en zowel mensen vanuit portugal aan de overzijde als uit spanje zijn toegestroomd.

De volgende dag voordat de zon teveel zijn best gaat doen gaan we het Fort op de berg bezoeken. We lopen nog langs een abseilbaan waarmee je over de rivier van Spanje naar Protugal kan abseilen maar John ziet er toch vanaf om dit te doen. Het Fort is gesloten maar we hebben een prachtig uitzicht over de rivier en het landschap vanaf hier. We zitten in het natuurgebied van de "vale do Guadiana"












Smiddags sleutelt John nog aan het doek van de bimini en de windvaan met behulp van gereedschap van Martin. Zij zijn 6 jaar onderweg en op de terugweg naar Nederland. De boot blijft van de winter nog hier en dan willen ze in het voorjaar van 2018 terug varen naar Nederland. Inmiddels weten ze dus wel welk gereedschap heel handig is om aan boord te hebben.
Smiddags trakteren wij op een drankje maar omdat zij nog steeds meer schaduw hebben weten te creeren in de kuip dan wij nuttigen we dat bij hen aan boord.

We varen de volgende dag met stroom mee terug naar Ayamonte. We gaan nog op zoek naar een gasvulstation. De bult op langs de Lidl en de Macdonalds dan naar beneden rechts op de rotonde naar een klein industrie terrein vinden we een vulstation maar deze is dicht en we weten ook niet zeker of onze flessen daar gevuld kunnen worden. Op de terugweg maar een chocolade milkshake bij de macdonalds tegen de dorst. Best lekker en niet zo zoet als de aardbeiensmaak die ze hier niet kennen.

We varen terug naar de lagune bij Faro en gaan weer voor anker bij het eiland Culatra. Nu iets verder naar achteren zodat we iets minder last hebben van de route die de vissers nemen ook in het pikke donker naar Olhao aan de overzijde.
Zaterdag 30 september komen Jurien met zijn vriend Yorn naar ons toe om mee te zeilen en wie weet als de wind en de golven mee werken met ons naar Madeira te zeilen. Zo niet blijven we heerlijk aan deze kust heen en weer varen.
Wat een prachtige plek is het hier en het eiland vinden we echt een plek om tot rust te komen.

Omdat je bij laag water een heel eind moet omvaren om bij Olhao te komen bekijken we vrijdags hoe John kan varen om de mannen op te halen als ze zijn gearriveerd. Ze komen nl aan op Faro en gaan dan naar Olhao waar we ze op gaan pikken om aan boord te komen.
Een uur voor laag water kan je eigenlijk al niet meer over de plaat heen en moet je omvaren. Afwachten hoe laat ze er dus precies zullen zijn.

Op de stranden van Portugal zie je deze rode bakjes staan. Die zijn neergezet om as en sigaretten resten in op te vangen om het strand schoon te houden. In Portugal lijkt er dan ook meer gerookt te worden dan in Nederland maar toch misschien ook een idee voor de nederlandse stranden.

Eindelijk wordt er ook vis gevangen. Eerst een raar exemplaar. Geen idee? we gooien hem maar terug. Misschien een papagaaivis oid? We horen graag als iemand hem herkent.

Daarna een vette makreel, die wordt uiteraard gebakken en opgepeuzeld.


Vanaf nu varen we dus even een tijdje met zijn vieren aan boord.