De rivier Alvor is ons aangeraden zeker te bezoeken. Dit is
een soort waddengebied waar je volgens de gegevens beschut kan ankeren. Wij
moeten alleen wel goed rekening houden met onze diepgang van 2 meter. Omdat het
zaterdag is ligt de kom bij het plaatsje al erg vol. Het is rustig weer als we
het anker uitgooien aan het begin van de rivier. De wind trekt echter wel aan.
We worden omringt door kitesurfers wat een prachtig gezicht is met alle
kleurtjes in de lucht van de zeiltjes. We horen een kite-surfer fluiten maar
zien hem in eerste instantie niet echt in de problemen. Een half uurtje later
echter drijft hij toch steeds meer onze kant op. Inmiddels staat de stroming
flink naar buiten en ook de wind naar het strand terug staat voor hem pal
tegen. Zijn instructeur komt naar hem toe en wij vragen of we kunnen helpen. Ze
vragen permissie om aan onze rubberboot vast te houden. Dat is uiteraard geen
probleem. Hij laat zijn kite leeglopen en klimt in de boot. We hebben de motor
er nog niet achterhangen, dit doen we snel en John biedt aan hem terug naar het strand te brengen. Dat
wordt zeer gewaardeerd.
Savonds komen er nog een aantal boten bij ons in de buurt
voor anker liggen. Het is wel een onrustig plekje met de hoeveelheid wind en de
stroming zo aan de ingang.
We schuiven verder op naar het oosten. Eigenlijk wilde we
naar de ria Formosa maar we zijn wat te laat vertrokken en ook de wind laat ons
in de steek. We besluiten om de marina van Albufeira binnen te gaan.
Het is een mooie beschutte haven met terrassen langs de
pontoons. Omdat er een viskampioenschap wordt gehouden vanuit deze haven is er
alleen nog een plek direct naast de terrassen beschikbaar. Het lijkt op
Honfleur maar dan wat moderner. De muziek die wordt gedraaid is gezellig.
S-avonds komt er een zanger met gitaar live muziek ten gehore brengen.
Zodra de receptie open is betalen we de ligplaats en gaan
onderweg naar de ankerplek. Er staat voldoende wind dus tot de ingang van de
rivier kunnen we goed zeilen. Advies is om hier rondom hoogwater naar binnen te varen. Het blijkt dat we
precies op dit tijdstip aankomen. Voor de ingang de zeilen opgeruimd en tussen
de pieren naar binnen op de motor. Het kolkt flink maar het is geen probleem om
naar binnen te varen ondanks dat de wind weer wat aangetrokken is. We gaan
richting de kom voor Ihla Culatra om voor anker te gaan. Hier liggen weer een
aantal oude bekende en ook nog een aantal hollanders die we nog niet eerder
hebben ontmoet.
Omdat het hoog water is en de middagwind weer aan is, staan
er toch wel aardig wat golven over de lagune. We blazen de rubberboot nog maar
even niet op.
Het ankeren in deze lagune bevalt ons erg goed als de wind
helemaal is gaan liggen. Smorgens vliegt er een ooievaar langs de boot, om de
boot heen zwemt een hele school vissen.
Het eiland is zeer bijzonder en doet ons denken aan ons
bezoek aan Sark, 1 van de kanaaleilanden, een aantal jaar terug. Dit eiland is
alleen vlak, volledig van zand. In het dorpje zijn de straatjes gemaakt in het
zand van betonplaten. Erg bijzondere plek. We gaan smiddags met de rubberboot
naar het strand en zwemmen daar. Op de kant verzamelen we eind van de dag met
alle hollanders in de ankerplek op het terras. De barman krijgt een steeds
grotere grijns van de bestellingen die gedaan worden.
Vanuit hier gaat ieder zijn weegs, naar marokko, naar
madeira of de middelandse zee of blijven in de algarve.
We blijven nog een dagje heerlijk achter het anker liggen.
We doen wat klusjes aan boord en verder genieten we van de mooie natuur om ons
heen. Op het eiland zijn twee kleine supermarkten waar we vers brood kopen en
wat fruit.
We gaan met laag water de lagune uit om naar de rivier
Guadiana naar Ayamonte te gaan. Er staat
niet zoveel wind. John probeert een vis te vangen met de paravaan. Als dit niet
lukt zetten we genaker en zeilen heerlijk richting rivier. Ook hier even om de
visnetten heen die met gele bakens zijn gemarkeerd. Voor de ingang van de
rivier ligt het vol met visvlaggetjes waar we zigzaggend doorheen varen. De
genaker en de zeilen opgeborgen op de motor de rivier op. Er is voldoende plek
in de marina aan de spaanse zijde van de rivier. Hier zit een watersportzaak
van een oorspronkelijk nederlandse man waar we op advies van de bemanning van
de nimrod langs gaan. John ziet daar ook mogelijkheden om een bimini te laten
maken. De prijzen zijn ook nog eens reeel. We besluiten de volgende dag te
blijven liggen om te wassen, schoon schip aan de binnenzijde te maken en frame
en doek te bestellen voor de bimini.
Tja als je denkt wat doen die mensen toch allemaal op die
boot dan is dat soms, zoals in de lagune, niet zoveel, als we onderweg zijn dan
varen we gemiddeld 6 tot 8 uur van ligplaats tot ligplaats, en als we in een
marina liggen met voldoende faciliteiten wordt er gewassen, proviand ingeslagen
en geklust. Het doen van de was is niet altijd eenvoudig. Je moet even wachten
tot de wasmachine vrij is. Dan duurt 1 was gemiddeld 3 kwartier. Je loopt heen
en weer tussen de boot en de machine. Als de droger niet al te duur is dan stop
je ook de was daar nog in, wachttijd een uur of je hangt alles op te drogen.
Was ophalen, van de waslijn halen en opvouwen en opbergen. Zo ben je een
dagdeel hier toch wel actief mee bezig. En dan hoop je dat alles schoon en
droog de kast weer in kan.
In Ayamonte zitten we weer aan de spaanse kant. We hebben
hier even flink wat boodschappen gedaan, vooral het zware sjouwwerk omdat dit
dichtbij is en je met je winkelwagentje terug tot op de steiger kan rijden. Dit
scheelt de komende tijd weer wat sjouwen.
We gaan nog verder de rivier op naar ....... De brug is 20
meter hoog en met laag water kunnen we mooi die kant op stromen.
Tot nu toe hebben we al aardig wat mijlen gevaren en ook al
heel wat diesel verbruikt. Voor degene die van statistieken houden:
Sinds ons vertrek uit onze haven op 5 juni hebben we
2076 mijl gevaren;
66 plekken aangedaan, waarvan
18 ankerplekken,3 mooring en 45 jachthavens/marina’s;
er is 500 liter diesel getankt
en we hebben 2 gasflessen opgestookt van 5 liter.
De gemiddelde prijs van onze overnachtingen ligt rond de 25
euro omdat we aardig wat nachten achter het anker hebben doorgebracht.
In Portugal zijn we net 20 cm te lang om in een gunstiger
tarief te vallen. De meeste havenmeesters zijn helaas niet coulant genoeg om
ons binnen de 12 meter te laten vallen wat een hoop geld zou schelen.
We zijn zo’n 110 dagen onderweg en zijn al goed gewend aan
het leven hier in de zon en op de boot. De dagen vliegen voorbij met alles wat
er zoal te doen is. We vervelen ons nog geen moment.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten