maandag 2 juli 2018

Statistieken van ons Rondje Antlantic

Ons Rondje Atlantic hebben wij met onze Sunfast 40 van 5 juni 2017 tm  25 juni 2018 gemaakt.
Het deel van Antiqua naar het oosten Poole, zuid Engeland is d.m.v. Transport door Sevenstar afgelegd.



We hebben zelf 7000 mijl gevaren en ook de oversteek naar Europa van transport was zo'n 7000 mijl.



We zijn in 30 landen geweest met daarbij een paar dubbelingen waardoor het uitkomt op 18 verschillende landen. We zijn bijvoorbeeld 2 keer in Spanje geweest in het noord(oosten) en in het zuiden. Frankrijk zowel op de heen als de terugweg.

Over de landen verspreid  hebben we 120 plekken bezocht. Het langst zijn we op Martinique en Antigua gebleven. Op beide plekken ruim een maand.

De reis heeft 385 dagen geduurd waarvan we 2 maal 2 weken in Nederland zijn geweest en verder hebben we in totaal  32 nachten gevaren, 135 keer geankerd en 5 keer aan een mooring gelegen. De overige nachten hebben we aan een steiger in een marina doorgebracht.

De nachttochten duurden:
Golf van Biskaje 2 nachten; Portugal - Marokko 2 nachten; Marokko - Lanzarote 6 nachten; Cran Canaria - Kaapverdie Mindelo 8 nachten; Oceaan oversteek 15 nachten.

Het gemiddelde havengeld over het gehele jaar genomen komt uit op 12 euro mede door het vele ankeren.
De duurste haven was Portsmouth; euro 44.66 en de goedkoopste Las Palmas op Cran Canaria euro 9,48.
De duurste mooring was bij Ile le Groix; euro 26,62 en de goedkoopste bij les saintes euro 10,00.


                                     Aan de Mooring, voor en achter vast, in de kom op " Ile le Groix"

Marina's waren heel divers van luxe met niet altijd warm water voor de douche, en van prima steigers tot drijvende planken die onderhevig waren aan swell (Mindelo).

Kosten: We hadden een beraming van de kosten vooraf gemaakt waar we ruimschoots onder zijn gebleven als we het transport niet meerekenen. Ook de vliegkosten en verblijfkosten 2 keer naar Nederland hebben we niet meegerekend. We komen gemiddeld uit op 50 euro per dag. Daarin alle zaken onderweg aangeschaft voor de boot, boodschappen, uit eten, liggeld, Diesel, Benzine buitenboordmotor en rondreis Marokko.

Motoren ipv zeilen:
We hebben ook best veel op de motor gevaren. In totaal zo'n 290 uur en aan diesel hebben we daarbij 875 liter verbruikt. De dieselprijzen varieerde enorm van 1,80 per liter tot 90 eurocent per liter.
Bij de oversteken hadden we 2 jerrycans van totaal 45 liter extra diesel bij ons.
Onze Dieseltank zelf bevat 140 liter.

Water was uiteraard ook heel belangrijk onderweg. Vanaf Spanje hebben we voor koffie en thee drinkwater in flessen  gekocht. Met het water uit de watertank kookten we de groente, eieren en deden we de afwas. Ook het douchen en wassen gebeurde met dit water. We hebben 2 watertanks met daarin totaal 300 liter. Met het water in de watertanks deden we gemiddeld 2 weken.
Voor de Oceaan oversteek hebben we zo'n 60 liter drinkwater in flessen  meegenomen.

Boodschappen doen was eigenlijk overal goed te doen. Op de Kaapverden en in de Carieb wel wat duurder. Vooral op Antigua moesten we goed kijken wat we meenamen in de supermarkt die best veel had maar voor sommige zaken hoge prijzen vroeg. Zo waren een paar plakjes bacon 12 euro en zat er een verschil tussen het ene en andere blikje champions wel 4 euro. Deze gingen toch maar bijv. in de macaroni dus wij kozen de goedkoopste.
Meestal deden we de boodschappen met een rugzak en een boodschappentas. Meestal lopend maar waar het kon ook met de fiets. Bij de supermarkten op de Canarische eilanden werden de boodschappen tot op de steiger gebracht als je een minimum bedrag had besteed. Zeker voor de oversteek lukte dit uiteraard met gemak.

Communicatie deden we meestal met de marifoon maar met de oversteek lukt dat uiteraard niet. Hierbij maakte we gebruik van een sateliet telefoon de Iridium Go. We haalde hiermee de weerberichten binnen maar hadden ook mailcontact met Hans Hodenius die ons voorzag van een uitgebreid weerbericht en morele steun. Via de mail verstuurden we ook dagelijks een bericht naar dit blog om iedereen op de hoogte te houden. Met de Kaya en de Summerwind hadden we sms contact. We hebben ook een paar keer gebeld met de Sateliet telefoon.
Het mailen ging niet heel snel, we hadden toch tijd genoeg tijdens de oversteek dus dat vonden wij prima gaan.

Radar en AIS hebben we ook tot onze beschikking en de navigatie deden we met onze kaartplotter. Als backup hadden we nog een Tablet en een laptop. Deze hebben we tijdens de oversteek niet nodig gehad, we hebben ze alleen gebruikt om vooraf de tochtplanning te maken.

Verloren, kapot of gewoon weg waren :
- Een Reddingsvest, tijdens het strijken van de spinaker trok John per ongelijk aan het koordje zodat 
  het reddingsvest zichzelf opblies.
- De sla kom, tevens beslagkom en broodkneedkom ging overboord bij het weggooien van groente en fruitafval.
- De Peddel van onze dinghy was bij Barbados ineens foetsie, gestolen, verloren? Hij was in ieder
   geval weg. Op Martinique een nieuwe gekocht, was nog best prijzig. Toen we een peddel in de
   mangrove vonden hebben we deze als extra meegenomen. Deze namen we mee als we niet heel ver 
   van de boot weg gingen zodat de goede niet nog eens weg zouden raken
- Glazen hielden het deze reis ook niet vol. Niet tijdens het varen maar bij de afwas of het iets te
  fanatiek in de kast zetten. Ze zagen het niet meer zitten om bij ons te blijven en barsten spontaan.
- Bord en Bestek overboord, tja daar hebben we het maar niet meer over.
- Speling op het roerbeslag; Tijdens de oversteek van de oceaan hebben we veel wind gehad. De
  speling bleek uiteindelijk wel te repareren in Nederland dus dat doen we van de winter.
- Waterslang met haspel. Aansluitstukken bleven niet meer zitten en slang vertoonde steeds meer
  gaatjes. In veel havens moet je zelf een slang meenemen om water te tappen.

Belevenis:
De gehele reis was een belevenis met ups en down's, vreugde, verdriet, afwegingen en besluiten. Meerdere malen een soort van gevoel van vertrek bij elke oversteek. We hebben veel steun van vrienden en familie gehad maar ook van medevertrekkers bij onze twijfels en besluiten over wel of niet verder en doorgaan met een oversteek.

Het indrukwekkenst vonden we ons bezoek aan Marokko. Je vaart hier letterlijk een andere wereld binnen.



Het mooiste vonden de ankerplek in de Algarve bij la Culatra en de ankerplek bij Bird island op Antigua.


                                        Witte huisjes op een eiland met wit strand in portugal




                                        FastUs achter het anker bij Bird Island
                                        ( met dank aan de Bojangles voor deze prachtige foto)



We hopen dat jullie genoten hebben van onze reisverhalen en willen iedereen bedanken voor hun reacties tijdens de reis.

Als we weer aan een nieuw zeilavontuur beginnen zullen we weer verslag daarvan doen via dit blog.















dinsdag 26 juni 2018

Terug in de thuishaven Lelystad

We blijven 2 dagen in de sixhaven om wat klusjes op de boot te doen. De AIS stoorde af en toe maar nu is hij blijkbaar volledig uitgevallen. Op Marine Traffic liggen we nog steeds bij de Volkeraksluizen. We doen wat boodschappen en werken ons blog en logboek bij. Het is wat miezerig weer en er staat flink wat wind. Toen de zon erbij kwam zijn we nog even gaan slenteren langs de amsterdamse grachten.

Zaterdags zijn we weer verder gegaan met heel weinig wind en de zon over het markermeer. Eind van de middag leggen we aan in onze thuishaven waar we een jaar geleden door kinderen, ouders, familie en vrienden zijn uitgezwaaid.


De reis zoals we die zijn begonnen is ten einde. We hebben alle gastenvlaggetjes van de plekken waar we zijn geweest in het want gehangen.


Zondags komt de Volvo Ocean race aan in Scheveningen. Via de site van de VOR volgen we de boten. Dong Feng wint uiteindelijk te race.

De buitenkant van de boot maken we eens goed schoon zodat al het zout er af is.

Een aantal mensen van de haven herkennen onze boot en zijn benieuwd naar onze verhalen.

Tja, en dan wordt er ook gevraagd wat was

Het leukste van de reis wat je hebt meegemaakt;

Monique: Veel nieuwe indrukken en alle mensen die we hebben ontmoet


John       : De oversteek van Kaap Verdie naar Barbados

Wat vond je het mooiste:
Monique: Marokko , de baai bij Culatra( Faro) Bird Island
John       : Bird Island bij Antigua; saint Francois op Guadeloupe; les Saintes

Wat was het indrukwekkends:
Monique en John : springende walvissen ( helaas geen foto's van )

Wat viel er tegen aan de reis:
Monique : Het toch wel redelijk alleen onderweg zijn. Veel wind en golven in de carieb
John        : Harde wind in de Carieb, echt relaxed zeilen lukte daar niet.

Zou je het nogmaals doen:
Monique: Vooralsnog niet, tenminste niet naar de Carieb. Langere tijd weg bevalt zeker wel.
John:        Zeker, de vrijheid bevalt zeer goed.

Zijn er nog tips voor vertrekkers:
Vele,  en onderweg delen alle vertrekkers tips met elkaar dat is ook super handig.
Een hele belangrijke is: Heb geen haast en maak geen afspraken met familie of vrienden op een vaste plek op een vast afgesproken tijdstip. Je bent immers een zeiler afhankelijk van weer en wind.

Een tip die we van Floor en Casper van de Summerwind kregen: in de watercans de bloem te bewaren. Dit kan uiteraard ook met de diverse pasta's en rijst.


We zijn nog lijstje met statistieken aan het maken  dat volgt van de week nog.





donderdag 21 juni 2018

Zeeuwse wateren, sluizen, bruggen naar Amsterdam


In Breskens blijven we een dagje liggen om wat boodschappen te doen en langs de westerschelde te wandelen en fietsen.



John ziet het niet zitten om met de voospelde hoeveelheid wind tegen flink wat stroom naar Ijmuiden te varen. Scheveningen kunnen we niet in omdat de haven tot eind juli is gesloten voor passanten ivm de evenmenten zoals de finish van de Volvo ocean Race. Dit zal voor veel zeilers wel een uitdaging worden komende maand.
We zeilen naar Hansweert en overnachten in Wemeldingen. Vanuit Wemeldingen zeilen we met soms in de vlagen 7 bft naar de Krammersluizen op de fok. Helaas even wachten omdat de sluis net de andere kant op aan het schutten is. Daarna naar de Volkeraksluizen. We komen precies met de spitstijd aan en moeten wachten tot na 18:30 uur voordat in de beroepsluizen de brug weer bediend mag worden. Het wachten gaat ons prima af. Dit zijn we nog niet ontwent. We genieten van de beroepsvaart die langskomt en steeds verdwijnt in een van de drie kolken netjes gepland door de mensen van de sluis. Het zijn af en toe flinke binnenvaart schepen met van alles als lading. Van Schroot tot aan Gas en auto’s en vele containers. Het is een drukte van jewelste. Dan na 19:00 uur mogen wij naar binnen met nog drie van die grote schepen. Er wordt door de sluiswachter gevraagd aan de binnenvaart om voor ons hun schroeven uit te zetten. Dit wordt keurig gedaan zodat wij relaxed kunnen aanleggen.
De volgende dag via de Dordtse Kil naar Dordrecht, Alblasserdam, Krimpen aan de Ijssel. De Hollandse Ijsel op naar Gouda, de Juliana sluizen en dan is het bij de spoorbrug weer even wachten. Mooi dan kan er even heerlijk gedouched worden. De kant op kan hier helaas niet maar prima we wachten tot we verder kunnen. Als er een containerschip aankomt hebben we mazzel. Eerder dan gedacht kunnen we mee door de brug en varen zo via Waddinxveen ( hier is uiteraard weer een storing, deze is gelukkig snel verholpen) Boxmeer ( even oppassen ze zijn met de oevers bezig, best smal nu) Alphen aan de rijn en dan over de Braasem naar de Kaag. Bij de Brug willen we overnachten om morgen weer verder te kunnen. Dan krijgen we ook hier de mogelijkheid om er nog om 2100 uur doorheen te gaan. We piepen nog een stukje verder en gaan aan de andere zijde liggen naast het weiland. 


De koeien grazen in het groene gras. De hazen springen heen en weer en de zwanen zwemmen in de sloot. Een kleine valk bid in de lucht op zoek naar wat muizen oid. De zon is er heerlijk bijgekomen. Met een drankje op het voordek genieten we van het hollandse landschap.




Na een heerlijke nachtrust gaan we verder via Lisse, Hillegom, Cruquies naar Haarlem. Zullen we hier blijven of toch maar door? We hebben contact met onze zeilvrienden van de Aquavit, zij beginnen vandaag aan hun vakantie. Misschien komen we elkaar nog even tegen. Haarlem is best druk met alle verkeer langs de kant. We besluiten door te gaan met de blauwe golf, tja, geen grote stoet, wij met nog een motorboot. Bij het havenkantoor een plekje langs de kant. Doorvaart betalen, dat is best wel prijzig, ruim 15 eurie afrekenen. Nou ja het ging soepeltjes en de brugwachters allen even vriendelijk. John zag voor de spoorbrug een tankstation dus met twee jerrycans op pad voor wat diesel. Al dat motoren kost wel wat diesel en Duinkerken was de diesel best prijzig dus daar niet volgetankt. Ons blijft zunig hè
Nog 2 bruggen en de sluis bij Spaarnedam dan zijn we mooi op tijd voor de brug A9 over Zijkanaal C. Vandaag was ons een hele warme dag beloofd maar het blijft somber en er staat ook meer wind dan voorspeld. Als we de laatste brug door zijn en het Noordzeekanaal op zijn komt de zon erbij en klimt de temperatuur snel. We zwaaien nog even naar de Aquavit, zij gaan door naar Ijmuiden. Wij zoeken een plekje in de Sixhaven. Bijna terug in de thuishaven nog even genieten van de reis, zo voelen we dat nu echt wel. De korte broek kan aan. Een prachtig kadootje.



zondag 17 juni 2018

Terug op Nederlandse bodem


Vanuit Dover gaan we eerst naar Duinkerken. Met te weinig wind wordt dit een motortochtje. De oversteek van de shippinglane is op de noordzuid gaande route rustig maar de Zuid noord gaande route is behoorlijk druk. Ook komen er een paar flinke schepen vanuit Duinkerken samen met nog twee ferries van en naar Dover is het dus even goed opletten. Uitwijken hoeven we uiteindelijk niet. 


We hebben achter de zandbanken flink de stroom mee dus schieten heerlijk op. Als we de Grote haven voorbij zijn begint de stroom te kenteren en hebben we het laatste stukje stroom tegen. In Duinkerken is het nog niet heel druk dus we krijgen een box toegewezen. We denken een lekker patatje te halen maar de patatkraam achter het winkelcentrum is helaas verdwenen. Het is hier flink opgeknapt maar daarvoor in de plaats zijn hele luxe tenten gekomen en we hebben eigenlijk gewoon zin in een snelle hap. Uiteindelijk komen we bij een hippe hamburgertent terecht. Als we in ons Logboek terugkijken zien we dat we exact een jaar geleden op exact dezelfde dag in Duinkerken lagen. Wat een timing.

We blijven een dagje in Duinkerken ivm de hoeveelheid wind die er staat. En ja hoor, de dag erna heel weinig wind voorspeld. Toch maar even aan de overzijde in de andere marina dieseltanken. We varen het eerste stukje tegen de stroom in op de motor naar de Trapegeer. Het geultje wat hier ooit supersmal was, lijkt wel elk jaar dieper en dus breder te worden. 
Als we voorbij Nieuwpoort zijn kan het zeil gezet worden er is nu voldoende wind. Bij Blankenbergen zijn ze met duikwerkzaamheden bezig dus even opletten. 
Zeebrugge is druk met zeevaart. Het trafficcentrum maar even oproepen of we nog voorlangs het aanstomende zeeschip langs kunnen. 
We halen de zeilen weg omdat de stroom flink doorzet en de wind afneemt. Het laatste stuk tot de hoek bij Breskens op de motor om te voorkomen dat we daar flink stroom tegen gaan krijgen. Het laatste stukje in de kentering naar binnen. 


We leggen aan bij de meldsteiger in de Nederlandse haven Breskens. De havenmeester is inmiddels al naar huis. Onze lijnen worden door de vertrekkers Marleen en Han van de Ben.nl  aangepakt. We hebben geen gastenvlaggetje meer in het want sinds een jaar. We zijn weer in ons thuisland Holland aangekomen. 
Met Marleen en Han wisselen in het kort  we onze ervaring uit van het afgelopen jaar onder het genot van een drankje. John heeft nog stevige vislijn met flinke haken die hij niet heeft durven gebruiken. We geven deze aan hen mee, zij moeten nog heerlijke vis gaan vangen op hun reis.
In de Yachtclub gaan we een hapje eten om te vieren dat we op nederlandse bodem veilig zijn teruggekeerd.




donderdag 14 juni 2018

Dover White Cliffs en Dover Harbour

We hebben Caro en Leen onverwacht ontmoet in Souverein Harbour en zij zeiden dat er heerlijke koffie met koek te koop was in de vuurtoren op de "white Cliffs" bij Dover. Met dat vooruitzicht  wil John wel iets verder lopen. Het is daarbij nog prachtig wandelweer ook, zo'n 23 graden met zon en een fris windje voor het geval je jezelf toch iets te warm loopt de cliffen op:)



We volgen het middelste pad langs de cliffen om wel iets uitdaging in het pad te hebben maar niet teveel klauteren en klimmen. Prachtig uitzicht, helaas Frankrijk is net niet te zien omdat het wat "hazy"is. De zon schijnt volop. We boffen hier al mee sinds we weer in de engelse wateren varen.
Als de vuurtoren in zicht komt verheugen we ons op koffie met koek. Caro heeft niet gelogen over de tearoom van Mrs Knott.



Heerlijke engelse taartjes en Koffie (die had iets sterker gemogen) uitgeschonken in echte engels kopjes. Binnen ziet de tearoom er ook super uit met mooie rozen aan de wanden.
We genieten in de zon van onze verdiende heerlijkheden.


We nemen de iets eenvoudigere weg terug naar Dover. Nu lopen we wat meer tussen de weilanden en door grasland waar paarden staan te grazen in het verse groene gras.

Omdat de wind nog steeds tegenstaat blijven we nog een dagje in Dover. We bezoeken smiddags het museum waar de Doverboot ligt die gedateerd is 3000 jaar oud, de Bronze eeuw boot. Deze is in 1992 ontdekt. Men heeft er vele jaren overgedaan om het hout te concerveren en daarna onder te brengen in een speciale kamer die zorgt voor een stabiele temperatuur en vochtigheid.
Verder zijn er exposities over de eerste en tweede wereldoorlog en zijn er macquettes van de ontwikkeling van de haven Dover. 
Onze vertrouwde supermarkt is verdwenen en er is een volledig nieuw winkelcentrum voor in de plaats gekomen met een hypermoderne Mark&Spencer, deze vinden wij wel erg steriel, alle verpakkingen lijken gelijk en tja wat is nu wat. Ook zijn de prijzen wel wat anders dan in andere supermarkten. 

De haven van Dover zal er volgende keer anders uitzien want er wordt op dit moment hard gewerkt om de nieuwe marina te realiseren en een nieuwe overslag haven voor vrachtschepen.
We spieken door de omheining waar we het realiseren van een nieuwe sluis voor toegang naar het Wellington Dock wat zal blijven bestaan kunnen zien.


We hebben in de ligplaats geen last ondervonden van alle werkzaamheden. Hieronder nog even een weergave van hoe je nu Dover aan moet lopen en waar men bezig is de marina aan te leggen. We zijn benieuwd als we tijdens onze toekomstige reizen Dover weer aan doen hoe het er dan uit zal zien.


Het was best even goed kijken waar je langs moest om naar de Marina te kunnen varen. Ook voor het varen van de Inner Harbour naar de Marina via het Wick Channel wordt je verzocht toestemming via Port Control VHF CH 74 te vragen omdat zij de lichten bedienen van het kanaal langs de hoge muren.








maandag 11 juni 2018

Vanuit de Solent naar Dover

Vanuit Lymington zeilen we de Solent over tot voorbij Cowes om dan weer met de stroom weer mee terug te zeilen naar Newton Creek. Dit is een natuur reservaat waar je kan ankeren of aan een mooring tegen een kleine betaling kan liggen.
Hier lig je in een Creek waar het getij duidelijk zichtbaar is en de vogels bij Eb scharrelen naar voedsel. Als we echter op zondagmiddag aankomen ligt de Creek overvol.
Het is de laatste dag van een Holliday weekend. Kinderen hebben afgelopen week vakantie gehad en het is ook nog eens super zomersweer.
We besluiten om buiten voor anker te gaan. Dit voelt wel erg vertrouwd. Helaas heeft het water niet de temperatuur om er een duik in te nemen. Iiemand vertelde ons dat het water 14 graden is, brrr, wel iets anders dan in de Carieb. Wel zitten we in de korte broek.
Achter het anker overnachten we en zoeken de volgende ochtend als er weer voldoende water staat om de Creek in te varen een Mooring op. Deze zijn nu nagenoeg allen vrij. Er liggen nog een paar engelsen voor anker maar die verkassen ook in de loop van de dag naar elders.



De rubberboot maar eens opblazen waarna we naar de kant varen. Het public footpath achter de kerk volgen we richting newbridge. Dit gaat door weilanden met paarden en koeien en soms wel erg hoog gras. Uiteraard lopen we heerlijk op onze Flipfops (slippers) en in onze korte broek maar hier staan wel brandnetels. Mmm, wandelschoenen waren toch een iets beter idee geweest maar we laten ons niet kennen.
Als we bijna bij het dorpje zijn is het zandpad door een traktor omgetoverd in een fikse modderpoel. We besluiten om het dorpje te laten voor wat het is en om te keren.
De Zwanen en Canadese gansen zwemmen genietend van de zomerse temperaturen in de Creek




Na Newton Creek varen we de Beulieau rivier op bij voldoende water. Helaas is het nu wat minder mooi weer. We zoeken een plekje aan de midwater steiger.





Omdat het bijna hoogwater is en we eigenlijk wel brood moeten hebben voor morgen ochtend varen we met de rubberboot naar Beulieau zelf.
Aanmeren mag hier eigenlijk alleen met toestemming van de havenmeester en tja we moeten even over een hek klauteren maar daar laten wij ons niet meer door weerhouden. Er is niet zoveel te koop maar ze hebben nog een brood in de vriezer. Dat moet dan maar.
We pruttelen weer op ons gemakje terug naar de boot. De zon is weer tevoorschijn gekomen, de korte broek kan weer aan.

We zijn precies een jaar onderweg. Toch wel een tijd geleden dat we door familie en vrienden zijn uitgezwaaid in Lelystad. Nog zo’n 6 weken om naar nederland terug te varen op ons gemak. Alles afhankelijk van weer en wind.

In Portsmouth gaan we in de Hasler marina liggen achter het groene lichtschip. Er is wel wat swell in de haven van de ferrys en grote scheepvaart op de rivier maar verder liggen we hier prima. We doen wat boodschappen en ook hier genieten we van de warme zon in de kuip en kijken naar alles wat de rivier op en af vaart.

Als we in Brigton aankomen zijn ze uiteraard weer aan het baggeren in de vaargeul. Er is sinds ons vorig bezoek in 2015 een flink aantal flats bijgebouwd. We krijgen een plek aan de kopsteiger, mooi zo geen andere boten naast ons.
Sávonds legt helaas de baggerschuit aan bij de steiger in de buurt en laat snachts zijn generator aanstaan. We vluchten de volgende ochtend als ze om 7 uur de motoren weer starten om te gaan baggeren naar Eastbourne.








We willen naar Beachy head fietsen nu we zo vroeg al in de marina van Souverein harbour liggen. Tja dat was toch echt vorig jaar eind november dat we de fietsen voor het laatst hebben gebruikt. De banden zijn dan ook erg zacht maar ja waar is die pomp nu gebleven. Die moet aan boord liggen maar na alles zo’n beetje omgekeerd te hebben is hij nog steeds foetsie.
Op het havenkantoor is er ook geen pomp dan maar naar de supermarkt en een nieuwe pomp kopen. We zullen vast nog vaker wat willen fietsen.
Uiteindelijk is de middag al aardig gevorderd en fietsen we tot aan de ijszaak om op het kiezelstrand te genieten. De wind blijft nog steeds noordoost en ook het tij is ons ongunstig gezind. We moeten wel erg vroeg weg richting Dover.

De zeehonden liggen bij laagwater voor de haven te genieten van de zon

We besluiten nog een nachtje te blijven en dan zondags een uurtje later weg te kunnen gaan, en ja nog steeds met wind tegen naar Dover.
Eerst op de motor maar voorbij Duncheness wagen we het er toch op om al kruizend naar Dover te komen. Als we voor Folkstone zitten en de stroming ons bij elke slag weer terug zet en we 2 maal de ingang van Folkstone voor ons zien als we richting kust zeilen starten we de motor om de laatste 5 mijlen toch iets sneller af te leggen.
Bij de ingang van de Haven vragen we aan Portcontrol op kanaal 74 om naar binnen te mogen. Na permissie varen we de binnenhaven in om dan toch een ander beeld te krijgen waar we heen moeten voor de Marina.
Ze zijn flink aan het bouwen voor een nieuwe overslag terminal en een geheel nieuwe marina in de kom. We houden bakboord aan en zien de groene lichten die vertellen dat we door mogen varen richting Marina. De ingang is erg smal maar als we om de hoek komen zien we toch weer het vertrouwde beeld van de marina.
We roepen via kanaal 80 op en vragen om een plekje in het Granville Dock. We blijven hier waarschijnlijk wel een paar dagen omdat de noordoosten wind ook nog gaat aantrekken volgens de weerberichten.

zaterdag 2 juni 2018

De Solent

We besluiten om vanuit Poole de Solent op te varen. We tanken eerst Diesel om daarna op de motor Poole Harbour te verlaten.
Het is weer behoorlijk mistig zeker als we voorbij Brownsea island varen trekt de mist nog dichter. Wat zijn we blij met de kaartplotter, AIS en de radar. Er is weinig wind maar met de stroom mee gaan we toch nog ruim 5 knopen de goede kant op. We weten dat we langs prachtige krijtformaties komen maar zien er zeer weinig van. Ook de Needles zien we niet. We horen wel de vuurtoren als we er langs varen. Op de AIS en op de radar zien we boten maar pas als ze ons op een halve mijl passeren zien we ze ook daadwerkelijk. We zijn in een hele kleine wereld terecht gekomen. ivm de mist besluiten we om in Yarmouth te gaan liggen. Als we daar aankomen zien we veel vlaggetjes, het blijkt het "Gafferweekend festival" te zijn. Veel oude mannen op oude boten. Allen goed in de lak en met flink wat zeilen erop. We lopen een rondje door Yarmouth, het is lang geleden dat we hier zijn geweest. De pier is men aan het restaureren daar kunnen we niet op. De volgende ochtend varen we met de Gaffers naar buiten. We maken vast aan een mooring en bekijken de zeilboten die langskomen.
Rond de middag gaan we naar Lymington, we varen tot aan het pontoon in het plaatsje. We gaan langszij bij een andere boot. Het is nog niet zo druk als we aankomen. Later zal het 4 dik liggen met boten. Op zaterdag is er markt in de hoofdstraat.
s'avonds maken we nog een wandeling over het Solent pad langs de zoutpannen.
We moeten nog wel wennen dat het langer licht is. De zon gaat pas rond 8 uur onder. en echt donker is het pas rond een uur of 10. Wel weer heerlijk lange dagen.

vrijdag 1 juni 2018

FastUs aangekomen in Poole

In Nederland worden we tijdens ons verblijf getrakteerd op mooi zomers weer met temperaturen rond de 25 graden. We bezoeken onze familie, kinderen ( we slapen bij onze zoon) en (zeil) vrienden. Pakken daarbij 2 verjaardagfeestjes mee. In Harderwijk bekijken we een aantal huizen die te koop zijn, we moeten immers weer op zoek naar woonruimte. Zo vermaken we ons de 2 weken in Nederland prima. Als we nagenoeg zeker van de aankomst boot in Poole zijn boeken we een vlucht naar Southampton. We pakken vanuit Southampton de trein naar Poole. In Poole hebben we via Rbnb een slaapplek geregeld. Als we daar aankomen blijkt de boot echter een dagje later gelost te worden, op 31 mei om 11:45 uur. We boeken er dus nog een nachtje bij. Op advies van Richard onze gastheer gaan we met de dubbeldekker lijn 40 naar Swanage. Met een dagrit kaart kan je in en uitstappen waar je maar wilt. We nemen een plaatsje bovenin om zo van het uitzicht te kunnen genieten. Als eerste stappen we uit bij “Corfe Castle” hier nemen we ook een kijkje in het Purbeck Mineral & Mining Museum. Purbeck Clay werd gebruikt o.a. voor Chinees porcelein en ook Wedgewood werd ervan gemaakt. In het Museum kan je zien hoe e.e.a. in zijn werk ging met wagons om de klei te vervoeren. In Purbeck wordt nog olie gewonnen vanuit Poole Harbour.
We zien de stoomtrein langskomen vanaf het station Norden net voor het museum. Als we ons omdraaien zien we in het mystieke landschap op de top van de heuvel de ruines van het kasteel.
We lopen via het wildpath naar Purbeck. Een dorpje dat wel een openluchtmuseum lijkt. We besluiten om de ruines te laten voor wat ze zijn. Kopen bij de plaatselijke bakker een heerlijk Pasty en sandwich met Pickle. Daarna stappen we weer op de bus om verder te gaan naar Swanage. In Swanage is de mist helaas nog dichter waardoor we de baai niet echt zien. Het strand en een stukje water en daarna is de wereld alleen maar grijs. Na nog een rondje wandelen en bij de stoomtrein kijken is de dag alweer om en nemen we de bus terug naar Poole. Daar strijken we neer bij een restaurant en eten ons buikje vol. Mijn verjaardag is een bijzondere dag geworden.
En dan eindelijk mogen we onze boot weer ophalen. Na ontbijt nemen we afscheid van Richard en lopen naar de industriehaven waar de Fortunagracht ligt met daarop onze boot. We melden ons bij de poort waar we een visitorspas krijgen en een geel hesje en veiligheidshelm. Dan worden we met een busje naar het schip gebracht. We worden netjes geregistreerd als we aan boord stappen. John maakt de achterstag weer los en we zetten onze bagage aan boord. Dan wordt de boot opgetild en in het water gehesen. Als ons dek gelijk is aan het dek van het schip stappen we aan boord en worden te water gelaten. Nog even controleren of er geen lek is, motor starten en zwaaien naar de loadmaster en bemanning en daar gaan we weer op eigen kiel naar de marina van Poole.
Wat een vreemd gevoel, je boot in ruim 30 graden superblauw water( +/- 30 graden) zo’n 7500 km vanaf Poole op een schip laten zetten, zelf naar Nederland vliegen en 2 weken later je boot in zuid Engeland weer ophalen bij zo’n 20 graden en groen water ( zo’n 14 graden) waar ook nog eens flink stroming staat. In de Marina, waar ze overigens ook de prijs voor een overnachting wel weten, £50, zetten we de achterstag weer vast, bevestigen de zeilen, spoelen de watertanks en vullen ze weer, voor een paar dagen proviand inslaan, en een was draaien van de laatste dagen aan boord in de carieb. We zijn weer in ons eigen huisje, aan boord van de FastUs.

zaterdag 19 mei 2018

De Fastus op transport

We verblijven de gehele maand april en nog 2 weken in mei op Antigua in afwachting op het transport van onze boot naar zuid engeland. In het noordoosten van het eiland liggen een paar mooie ankerplekken waaronder “ Great Bird island” waar je achter een rif ligt. Hier zijn mooie koralen te zien en vele vissoorten. Alle ankerplekken hebben we meerdere malen bezocht waarbij Jolly Harbour onze plek was voor proviandering en water tanken. Eind april krijgen we de voorlopige datum voor het opladen van ons schip voor transport naar zuid Engeland. Dit zal rond 8 mei zijn echter alles onder voorbehoud en afhankelijk van het weer dat het schip onderweg tegenkomt. Vooraf moeten we diverse documenten aanleveren aan de Shippingsagent in St Johns om onze boot als Cargo te kunnen laten uitklaren. Uiteindelijk wordt onze boot Zaterdag 12 mei op het schip geladen. We ankeren de nacht ervoor in Cove bay net voor St John’s om zo om 10 uur naast het schip te gaan liggen. We hebben de watertanks volledig leeg gemaakt. De zeilen eraf gehaald en de buiskap verwijderd. Ook de Bimini met beugel gedemonteerd en losse zaken hebben we van de reling gehaald. De toilet leeggemaakt samen met de douche in de antivries gezet. Als de boot naast de Fortuna Gracht ligt maakt John ook de motor gereed met antivries. Dit is het advies vanuit Sevenstar voor het geval de boot een noordelijk koers moet nemen en mogelijk met vorst te maken kan krijgen. En wij nog denken dat we de boot winterklaar maken een keer konden overslaan. De boot is behoorlijk kaal zo zonder zeilen en de buiskap.
Het schip vaart vanaf St Johns Antigua via Newport Amerika naar Poole in Zuid Engeland. We overnachten in St Johns in het backpakkers hotel. Een studio met een keukentje een bank en een eettafel. Alles Keurig schoon. Er is echter beperkt water. douchen kan s'avonds tussen 6 en 9 of smorgens tussen 8 en 9. Ook de toilet spoelt buiten deze tijden maar 1 keer door dus we sparen wat water in een aantal flessen die men klaar heeft gelegd. We vliegen de volgende dag. Vooraf hebben we een Esta via internet geregeld om via Amerika te kunnen vliegen. We klaren uit op de luchthaven en moeten via New York, Reijkjavik, Londen naar Amsterdam. Vier keer via de douane en overstappen op de volgende vlucht. Na 36 uur landen we op Schiphol en verblijven we ongeveer 2 weken in Nederland. ( Er zijn wel rechtstreekse vluchten naar Londen of Amsterdam maar die zijn op de korte termijn onbetaalbaar) Volgens de nu bekende planning kunnen we onze boot weer in ontvangst nemen de 29e mei waarna we verslag van onze voortzetting posten op dit blog.

dinsdag 17 april 2018

Witte stranden en Blauw water

Antigua wordt overal omschreven als het vakantie paradijs. Na de orkaan Irma vorig najaar lijkt het overal erg rustig. In de brochure die we bij de marina oppikken zetten ze dan ook uitgebreid dat ze open voor Business zijn. In de media wordt gemeld dat Antigua ook flink beschadigd is. Dit geldt wel voor Barbuda maar niet voor Antigua. Er is wel schade maar niet zo heftig en zeker de vakantie resorts zijn in goede staat. Aan de kust zien wij tot nu toe geen grote schade aan bebouwing en bomen. Nu is de naam voor Antigua ook een samenvoeging met Barbuda dus mogelijk geeft dit de verwarring. Men hoopt ook dat Antigua en Barbuda weer snel tot de toeristen zal trekken want daar moeten de caribische eilanden het toch van hebben ook hier. We hebben in Falmouth een aantal nachten voor een wit strand voor anker gelegen. In de marina zien we flinke vissen zwemmen die afval van de vissers graag verorberen. Dit blijken bij navraag Tarpon vissen te zijn. Flinke jongens/ meisjes zijn het. Op Martinique en Guadeloupe was het niet mogelijk om onze gasfles te laten vullen maar hier kan dat wel. Op dinsdag en donderdags kan je bij Jane's marine services voor 10 uur de gasfles brengen om hem dan gevuld eind van de middag weer op te halen. Nu kan er weer volop gekookt en gebakken worden. Richting Nelsons dockyard zit ook een redelijke supermarkt waar je gratig gebruik van Wifi kan maken. Wij zijn wel nog naar een simkaart van Flow op zoek gegaan die konden we aanschaffen bij Geny's halverwege de baai van Falmouth. We gaan langs de west kant omhoog naar Jolly Harbour. Het water is super blauw, het lijkt wel of we in een zwembad zeilen. We zien de bodem zelfs al is het ruim 10 meter diep. Wel oppassen met het rif wat er voor de kust ligt. We denken dat Jolly Harbour een gezellig plaatsje is waar flink gefeest wordt. Dit valt achteraf wat tegen. We hebben voor anker in de baai gelegen verder is Jolly Harbour een soort van vakantiepark a la Lemmer in Holland. Er zit wel een goed geassortimenteerde supermarkt waar we ook na lang weer vers vlees ipv ingevroren kunnen kopen. Na hele lange tijd besluiten om weer eens te gaan barbequen. In de Pilot staat dat er een shoppingmall is waar je wel een hele dag je kan vermaken. Er zitten wel wat winkeltjes maar voornamelijk verhuur van boten en een makelaar voor huizen. Er staat een koloniaal pand maar helaas leeg en vervallen. We zeilen verder naar het noorden naar Deep Bay, net onder St John's. Hier ligt een wrak van de Andes, welke na een flinke brand aan boord in 1905 is gezonken midden in de baai waar je kan snorkelen en er is wederom weer een mooi wit strand. De baai zelf is tot aan het strand zo'n 3 meter diep dus flink wat ankerruimte. We roeien naar het strand om naar de ruine van het fort Barrington te klimmen. Op de slippers is het een wat onhandig pad naar boven maar het lukt om vanaf hier over de baai en St John's een mooi uitzicht te hebben. Achter het strand ligt een lagune.

maandag 16 april 2018

Guadeloupe naar Antigua

Als we flink wat proviand hebben ingeslagen om naar volgende ankerplekken te gaan krijgen we we slecht nieuws vanuit Nederland, het gaat niet goed met John zijn vader. Na overleg met de marina in Point a Pitre kunnen we de boot daar 2 weken laten liggen en stappen we de volgende dag op het vliegtuig via Martinique naar Parijs om met de Thalys naar Nederland te gaan. We zijn na ruim 20 uur reizen in Nederland. Dan beseffen we pas hoever we van Nederland afzitten. Na een week mag John zijn vader weer naar huis we kijken het nog even aan maar besluiten dan toch om na 2 weken Holland terug naar de boot te gaan en onze reis voort te zetten. Na 20 uur komen we rond zonsondergang aan bij de boot. De volgende ochtend halen we vers brood, fruit en groenteen gaan eerst aclimatiseren achter het anker in Point a pitre. John denkt dat met de huidige wind het verstandiger is om via de oostzijde van Guadeloupe naar Antigua te zeilen. We laten eerst nog in de mooie baai van Saint Francois achter het rif ons anker vallen. Er is niet al teveel ruimte met onze diepgang van 2 meter maar we vinden een plekje in het voorste deel. Het is hier bijzonder met van alles te zien. De volgende dag gaan we Saint Francois ook nog even bekijken. Dit blijkt toch nog wel een aardige plaats te zijn. De dinghy leggen we in de Marina en lopen dan langs een verrassend grote supermarkt door kleurrijke straatsjes komen we bij de vissershaven uit. Op de terugweg lopen we langs de bakker want John heeft er wel heel lekkere taartjes gezien. Er valt een flinke stortbui als we terug naar de boot willen varen maar even schuilen om ons taartje en stokbrood droog over te krijgen. Na 2 nachtjes besluiten we om naar Antigua te zeilen. De zee rond de kaap van Guadeloupe is ondanks het lichte weer toch behoorlijke rommelig. Als we de kaap op de motor hebben gerond en de zee rustiger wordt hijsen we de zeilen. Bij de kaap aan de noordoostzijde blijft het ook erg rustig met de wind. We zetten de Genaker om voor het donker aan te komen bij Falmouth Harbour. Qw gaan nu met ruim 7 knopen voort en John probeert zelfs de 9 knopen even te halen. We zien in de verte ook nog een Walvis. Wel gaaf maar gelukkig blijft hij op afstand. In Falmouth Harbour en ook English Harbour zijn we een van de kleinere boten. Hier liggen alle superjachten zowel motor als zeiljachten bij elkaar. Alles is ook ingericht voor deze superjachten hier. De ene nog beter gepoetst dan de andere en allen met bemanning aan boord. Het inklaren gaat hier weer super officieel. In Nelsons Dockyard, een soort van openlucht museum van de Engelse marine, zit de customs. Je moet dan ook standaard voor het park entree betalen als je hier inklaard. Inklaren gaat weer via 4 loketten en dan afrekenen. Je krijgt een cruising permit voor het eiland voor 60 dagen en je moet aangeven wanneer aangekomen maar ook zeker ook wanneer je van plan bent te vertrekken. In Januari na de oversteek vanaf de Kaapverden hebben we al besloten om onze boot vanaf de Carieb te laten verschepen naar Europa en dus niet zelf terug te gaan zeilen. Dit hebben we via Sevenstar besproken. Onze boot zal vanaf St John's op Antigua in mei worden vervoerd naar Southampton in zuid Engeland.Eind april hopen we hier meer over en zullen we weten en hoe dit verder allemaal in zijn werk gaat. Tot dan verkennen we Antigua en zijn mooie baaien. Falmouth harbour is een flinke ankerbaai met alle nationaliteiten die onderweg zijn bij elkaar. Er liggen wel heel veel engelsen, canadesen en amerikanen. Wij zijn de enige hollanders zoals we al een hele tijd hebben op de ankerplekken. We missen het contact met andere zeilers en met namen onze landgenoten best wel.