Witte stranden en Blauw water

Antigua wordt overal omschreven als het vakantie paradijs. Na de orkaan Irma vorig najaar lijkt het overal erg rustig. In de brochure die we bij de marina oppikken zetten ze dan ook uitgebreid dat ze open voor Business zijn. In de media wordt gemeld dat Antigua ook flink beschadigd is. Dit geldt wel voor Barbuda maar niet voor Antigua. Er is wel schade maar niet zo heftig en zeker de vakantie resorts zijn in goede staat. Aan de kust zien wij tot nu toe geen grote schade aan bebouwing en bomen. Nu is de naam voor Antigua ook een samenvoeging met Barbuda dus mogelijk geeft dit de verwarring. Men hoopt ook dat Antigua en Barbuda weer snel tot de toeristen zal trekken want daar moeten de caribische eilanden het toch van hebben ook hier. We hebben in Falmouth een aantal nachten voor een wit strand voor anker gelegen. In de marina zien we flinke vissen zwemmen die afval van de vissers graag verorberen. Dit blijken bij navraag Tarpon vissen te zijn. Flinke jongens/ meisjes zijn het. Op Martinique en Guadeloupe was het niet mogelijk om onze gasfles te laten vullen maar hier kan dat wel. Op dinsdag en donderdags kan je bij Jane's marine services voor 10 uur de gasfles brengen om hem dan gevuld eind van de middag weer op te halen. Nu kan er weer volop gekookt en gebakken worden. Richting Nelsons dockyard zit ook een redelijke supermarkt waar je gratig gebruik van Wifi kan maken. Wij zijn wel nog naar een simkaart van Flow op zoek gegaan die konden we aanschaffen bij Geny's halverwege de baai van Falmouth. We gaan langs de west kant omhoog naar Jolly Harbour. Het water is super blauw, het lijkt wel of we in een zwembad zeilen. We zien de bodem zelfs al is het ruim 10 meter diep. Wel oppassen met het rif wat er voor de kust ligt. We denken dat Jolly Harbour een gezellig plaatsje is waar flink gefeest wordt. Dit valt achteraf wat tegen. We hebben voor anker in de baai gelegen verder is Jolly Harbour een soort van vakantiepark a la Lemmer in Holland. Er zit wel een goed geassortimenteerde supermarkt waar we ook na lang weer vers vlees ipv ingevroren kunnen kopen. Na hele lange tijd besluiten om weer eens te gaan barbequen. In de Pilot staat dat er een shoppingmall is waar je wel een hele dag je kan vermaken. Er zitten wel wat winkeltjes maar voornamelijk verhuur van boten en een makelaar voor huizen. Er staat een koloniaal pand maar helaas leeg en vervallen. We zeilen verder naar het noorden naar Deep Bay, net onder St John's. Hier ligt een wrak van de Andes, welke na een flinke brand aan boord in 1905 is gezonken midden in de baai waar je kan snorkelen en er is wederom weer een mooi wit strand. De baai zelf is tot aan het strand zo'n 3 meter diep dus flink wat ankerruimte. We roeien naar het strand om naar de ruine van het fort Barrington te klimmen. Op de slippers is het een wat onhandig pad naar boven maar het lukt om vanaf hier over de baai en St John's een mooi uitzicht te hebben. Achter het strand ligt een lagune.

Guadeloupe naar Antigua

Als we flink wat proviand hebben ingeslagen om naar volgende ankerplekken te gaan krijgen we we slecht nieuws vanuit Nederland, het gaat niet goed met John zijn vader. Na overleg met de marina in Point a Pitre kunnen we de boot daar 2 weken laten liggen en stappen we de volgende dag op het vliegtuig via Martinique naar Parijs om met de Thalys naar Nederland te gaan. We zijn na ruim 20 uur reizen in Nederland. Dan beseffen we pas hoever we van Nederland afzitten. Na een week mag John zijn vader weer naar huis we kijken het nog even aan maar besluiten dan toch om na 2 weken Holland terug naar de boot te gaan en onze reis voort te zetten. Na 20 uur komen we rond zonsondergang aan bij de boot. De volgende ochtend halen we vers brood, fruit en groenteen gaan eerst aclimatiseren achter het anker in Point a pitre. John denkt dat met de huidige wind het verstandiger is om via de oostzijde van Guadeloupe naar Antigua te zeilen. We laten eerst nog in de mooie baai van Saint Francois achter het rif ons anker vallen. Er is niet al teveel ruimte met onze diepgang van 2 meter maar we vinden een plekje in het voorste deel. Het is hier bijzonder met van alles te zien. De volgende dag gaan we Saint Francois ook nog even bekijken. Dit blijkt toch nog wel een aardige plaats te zijn. De dinghy leggen we in de Marina en lopen dan langs een verrassend grote supermarkt door kleurrijke straatsjes komen we bij de vissershaven uit. Op de terugweg lopen we langs de bakker want John heeft er wel heel lekkere taartjes gezien. Er valt een flinke stortbui als we terug naar de boot willen varen maar even schuilen om ons taartje en stokbrood droog over te krijgen. Na 2 nachtjes besluiten we om naar Antigua te zeilen. De zee rond de kaap van Guadeloupe is ondanks het lichte weer toch behoorlijke rommelig. Als we de kaap op de motor hebben gerond en de zee rustiger wordt hijsen we de zeilen. Bij de kaap aan de noordoostzijde blijft het ook erg rustig met de wind. We zetten de Genaker om voor het donker aan te komen bij Falmouth Harbour. Qw gaan nu met ruim 7 knopen voort en John probeert zelfs de 9 knopen even te halen. We zien in de verte ook nog een Walvis. Wel gaaf maar gelukkig blijft hij op afstand. In Falmouth Harbour en ook English Harbour zijn we een van de kleinere boten. Hier liggen alle superjachten zowel motor als zeiljachten bij elkaar. Alles is ook ingericht voor deze superjachten hier. De ene nog beter gepoetst dan de andere en allen met bemanning aan boord. Het inklaren gaat hier weer super officieel. In Nelsons Dockyard, een soort van openlucht museum van de Engelse marine, zit de customs. Je moet dan ook standaard voor het park entree betalen als je hier inklaard. Inklaren gaat weer via 4 loketten en dan afrekenen. Je krijgt een cruising permit voor het eiland voor 60 dagen en je moet aangeven wanneer aangekomen maar ook zeker ook wanneer je van plan bent te vertrekken. In Januari na de oversteek vanaf de Kaapverden hebben we al besloten om onze boot vanaf de Carieb te laten verschepen naar Europa en dus niet zelf terug te gaan zeilen. Dit hebben we via Sevenstar besproken. Onze boot zal vanaf St John's op Antigua in mei worden vervoerd naar Southampton in zuid Engeland.Eind april hopen we hier meer over en zullen we weten en hoe dit verder allemaal in zijn werk gaat. Tot dan verkennen we Antigua en zijn mooie baaien. Falmouth harbour is een flinke ankerbaai met alle nationaliteiten die onderweg zijn bij elkaar. Er liggen wel heel veel engelsen, canadesen en amerikanen. Wij zijn de enige hollanders zoals we al een hele tijd hebben op de ankerplekken. We missen het contact met andere zeilers en met namen onze landgenoten best wel.

Guadeloupe nader bekeken

Met de auto hebben we 2 dagen Guadeloupe bekeken. Goadeloupe wordt ook wel vlindereiland genoemd. Er zijn diverse vlinders maar waarschijnlijk heeft de vorm van het eiland meer tot deze naam geleid.

We zijn eerst naar het westen gereden naar Basse-Terre. Guadeloupe bestaat uit twee delen waar tussen  de rivier Salée stroomt.
Het westelijk deel bestaat uit regenwoud en stevige hellingen. De vulkaan La Grande Soufrière is de hoogste vulkaan op het eiland. Hij is 1467 m hoog. De vulkaan is nog steeds actief (bron: wikipedia). Helaas zit deze meestal zwaar in de bewolking. We hebben deze daarom niet bezocht we zijn wat noordelijker op het eiland gebleven.

Via de route traversee rijden van we oost naar west en bezoeken we de "cascades ecrevisses" . Via een eenvoudig pad lopen we naar de waterval. We klimmen en klauteren nog wat verder over de stenen naar een andere waterloop om in een rustiger gedeelte even heerlijk met de voetjes in het water te gaan. Het is bij de waterval zelf erg druk zodat we geen zin hebben in een complete zwempartij.

We rijden na deze bijzondere stop een stukje verder op de route. Zoals goede hollanders gewoon zijn hadden we onze lunch meegenomen en hoopte deze tijdens een wandeling in het regenwoud ergens op te kunnen eten. Helaas was het pad dat we hadden uitgezocht te vochtig en glibberig. Tevens werd er gewaarschuwd aan het begin van het pad voor schade aan de bomen aangericht door orkaan Maria.We keren na een paar 100 meter dan ook weer spoedig al glibberend terug naar de auto.

Na de lunch bezoeken we de Zoo aan de westkust. Dit is een park met o.a.. Vogels, Apen, Schildpadden, Slangen Jaguars en heel veel diversiteit aan bomen, struiken en bloemen.

Tevens is het mogelijk om via hangbruggen door de toppen van het oerwoud te lopen. Het is zeker de moeite waard om dit park te bezoeken.

Op de terugweg naar de boot gaan we nog naar een uitkijkpunt.

De 2e dag besluiten we op het oosterlijke deel van Guadeloupe te blijven. John heeft een wandelroute in het noorden gevonden waar je langs de ruige kust kan wandelen. We rijden naar Plage de la porte d'Enfer.


Je loopt over een redelijk ruig pad vanaf de baai langs de kust met mooie uitzichten. Het intense blauwe water kletst flink tegen de rotsen op.

Na een kilometer of 10 zie je "le souffleur"Dit zijn spuitgaten waardoor lucht en water omhoog worden geperst.

Bij terugkomst in de baai genieten we van het water en het mooie uitzicht.

We rijden nog via het uitzichtpunt "la grande Vigie".

In Morne-a-l'eau is een begraafplaats met bijzondere huisjes met blokpatronen. Het was echter te druk om uit te stappen. Daarom de foto maar door de autoruiten gemaakt.

De Point a Pitre is een flinke marina met palmbomen langs de steigers.

Genieten aan de mooring

Bij les Saintes hebben we aan de mooring gelegen. Af en toe waaide de wind flink over de eilanden heen. De moorings worden door L.S.M onderhouden en gecontroleerd. Je betaald 10 euro per nacht. Geen gedoe met andere boten die te dicht naast je komen ankeren. Er is hier voldoende afstand tussen de moorings gehouden zodat je niet bang hoeft te zijn dat je te dicht op elkaar komt te liggen bij rare winddraaiingen.
Het plaatsje bourg is behoorlijk toeristisch maar wel gezellig met alle gekleurde geveltjes.

We gebruiken de spieren hier goed. We zwemmen veel maar ook wandelen we naar het Fort van Napoleon bovenop het eiland waar we in het gras de leguanen zich zien opwarmen in de zon.

Je een prachtig uitzicht hebt over de baai. De tentoonstelling in het fort vonden we wat tegenvallen.
We wandelen ook naar de andere kant van het eiland naar Anse de Pompiers. Een mooi wit strand met palmbomen, wel iets minder dan voorheen. Er zijn er nogal wat omgewaaid door de orkaan die we al eerder benoemde. Na een aantal dagen verkassen we naar een mooring bij een van de andere eilanden ile Cabrit, hier wandelen we naar de ruine van het Fort Josephine. Ook hier vandaan hebben we weer een mooi uitzicht over de baaien en eilanden. Overal lopen kippen, geiten en katten rond op dit eiland. We snorkelen langs het strand. Er zwemmen diverse soorten vissen, er liggen zeesterren en zeeegels op de bodem tussen het zeegras. De pelikanen vliegen hier ook weer flink rond en duiken naar een heerlijke vis.


Na een weekje zeilen we naar Guadeloupe zelf, naar Pointe Pitre. Het water in de baai lijkt wel een zwembad waar we in varen zo onwerkelijk blauw. We gaan eerst een nachtje voor anker daarna een paar dagen in de Marina. Hier huren we een auto en bekijken Guadeloupe.

Via Dominica naar Guadeloupe

We hebben in Fort de France al uitgeklaard van Martinique omdat we op maandag ochtend vroeg willen vertrekken en op zondag uitklaren niet overal kan. Onder spinaker, ja er staat sinds lang weinig wind uit een gunstige richting, zeilen we naar Saint Pierre in het noorden van Martinique.

Het is ook zowaar droog en er is live muziek op de kant. Het is niet helemaal ons genre maar het klinkt erg gezellig. Op de jetty vermaakt de jeugd zich luidruchtig. We kunnen ons dit wel voorstellen als het al zo vaak flink heeft geregent en het nu eens volledig droog is.

In Saint Pierre loopt de wekker de volgende ochtend om 6 uur af na een onrustig nachtje doordat er flinke swell in de baai staat. (De jeugd was op een redelijk tijd weer vertrokken van de jetty)

We hebben op de voorspellingen gezien dat de wind tegen zal zijn maar er is 0 tot 5 knopen wind voorspeld. We gaan op de motor naar het noorden en verwachten wel iets meer wind zoals we inmiddels gewend zijn.

We spotten veel hout en cocosnoten in het water en tussen dit alles zien we ineens een slapende walvis. Als we langsvaren duikt deze snel onder. We blijven dit een raar gezicht vinden. Je ziet een rare bobbel in het water drijven en denkt: wat is dat? Maar voor je het goed ziet duikt het dier snel weg.

Als we denken dat er voldoende wind staat om te zeilen en we toch besluiten om naar Portsmouth op Dominica te gaan als tussen stop valt de wind volledig weg. Ook blijkt er bijna 2 knopen stroom tegen te staan. John begon al bijna aan het vermogen van de motor te twijfelen. We zien nog meer hout, ja zelfs hele boomstammen drijven. We denken dat dit nog een restant is van de orkaan Irma en Maria die afgelopen najaar hier in de Carieb hebben geraasd. De wind is ongewoon noordwest nu door een depressie op dit moment in het noorden. We denken dat dit het drijvende hout naar het zuiden brengt.

John kijkt nog eens op de dieselmeter en ontdekt dat we wel erg weinig diesel volgens de meter hebben, dus de optie om toch maar door te gaan in het donker naar Guadeloupe zit er niet in. We hopen dat we in Portsmouth kunnen tanken. 

Als we langs Dominica varen zien we al veel schade van de orkaan Maria op de hellingen van de bergen. Dit was ook de reden dat we eigenlijk dit eiland wilde overslaan.

We komen bij zonsondergang de baai in en worden vriendelijk begroet door een meneer van de P.A.Y.S. organisatie. Hij vraagt of we hulp nodig hebben bij de moorings maar we geven aan dat we voor anker gaan en morgen weer verder willen. 

Bij het licht in de ochtend bij het opstaan ervaren we helemaal welke schade orkaan Maria afgelopen najaar heeft aangericht op dit eiland. Het lijkt alsof er met een bot scheermes door de bomen is gegaan. Het maakt grote indruk op ons. We zien dat er ook veel  schade aan de huizen is mn de daken die volledige zijn verdwenen. De palmbomen op de kant zien er ook zeer sneu uit. We zien wel dat er al wel weer groen aan komt.

We vragen aan de man van P.A.Y.S. of het mogelijk is om diesel te tanken. Dit kan met de jerrycan bij de ferrydock.

Het is een beetje dubbel. We realiseren ons dat mensen hier leven van bananen maar zeker ook van de toeristen. Cruise schepen blijven weg omdat ook het dock voor cruiseschepen is verwoest maar ook het er nu niet heel gezellig uitziet voor de toeristen . Men doet er in de baai bij Portsmouth alles aan om ons vriendelijk te ontvangen en zijn ook benieuwd of we weer terugkomen als we smorgens vertrekken. Toch voelen we ons niet heel prettig om bij deze mensen als voor hun rijke hollanders voor de deur voor anker te liggen en kiezen ervoor zo spoedig mogelijk anker op te gaan en te zeilen naar ons eigenlijke doel les saintes.

We hebben een mooie zeiltocht naar de eilanden. Vanuit het zuiden zijn het ruige rotsen waar we tussendoor varen om voor het plaatsje Bourg een mooring op te pikken. Men heeft op 3 locaties moorings geplaatst om de natuur onder water zo min mogelijk te laten beschadigen door ankers. Er zijn nog wel een paar plekken waar je je anker mag laten zakken.

Na wederom het inklaringsritueel voldaan te hebben op de kant bekijken we het eiland en het fort van Napoleon.

Les Saintes is een eilanden groep behorend bij Guadeloupe. Dit is ook weer frans, betalen dus met de euro en tja we dachten ook onze internet bundel etc te kunnen gebruiken. Bij John lukt dit wel maar Telfort denkt dat ik op Dominica ben. Een beetje jammer.

Ook hier zien we enige schade aan de bomen op het eiland door de orkaan. Niet zo heftig als op Dominica.

Van alles wat op Martinique

Ja dan bedoelen we onder andere het weer op Martinique afgelopen 2 weken. Van fikse buien en wind daarbij wind tot wel 40 knopen ( windkracht 8) tot weinig wind. De temperatuur daar hebben we zeker niet over te klagen. Rond de 30 graden en ook het water is aangenaam warm. Zeilen op standje volledig gereefd tot vol tuig. Zeilen maar ook heerlijk niets achter het anker en zwemmen maar.

Op zaterdag 17 februari is onze dochter Manon bij ons gekomen en verblijft 2 weken bij ons. Ze komt met de taxi naar Fort de France waar we haar ophalen met de dinghy. We liggen hier voor anker bij het Fort.

De weerberichten laten veel wind zien komende week dus het plan om naar andere eilanden te zeilen hebben we maar in de ijskast gezet. Ons eerste tochtje gaat naar Grande Anse d´Arlet. Snorkelen en de zeeschildpadden aanschouwen.

De volgende dag gaan we naar de volgende baai. Hier zijn de pelikanen druk met visvangen langs de kant. Het plaatsje is een fraai klein dorpje.

We liggen hier wel rustiger op de wind maar snachts komt de swell aardig de baai in dus maar weer verder naar Le Marin. 

Aan de wind met een flinke 30 plus knopen wind de baai in.

Bij le Marin kunnen we watertanken en voor de komende 2 weken drinken inslaan. Hier hoef je namelijk niet te sjouwen maar kan je met de winkelwagen tot aan de Dinghy lopen. Zeker nu met z’n drieën gaat er aardig wat water en ander vocht naar binnen. Zelfs voor de supermarkt staan de palmbomen. 

Dan langs het strand van Club med op naar de baai bij Saint Anne, aan het begin van de baai. Er staat een flinke hoeveelheid wind. We treffen hier ook “de liefde” weer. De laatste keer dat we elkaar hebben gezien was in Portugal bij Portimao. John ontdekt een strandje waar de wind minder waait en waar we met de rubberboot goed aan de kant kunnen komen. Hier kan je goed zwemmen zonder de windgolven en de boot die flink achter zijn anker aan zwenkt op de windvlagen.

Manon en ik ontdekken ook nog een klein prive strandje.

We proberen ook de ankerplek aan de overzijde “anse figuiers”. Dit is een mooie plek met een strand met Palmbomen en een mooie snorkelplek echter hier zijn flinke valwinden met de huidige wind. We zien de windmeter in de vlagen oplopen tot 40 knopen. Dit wordt niet rustig slapen dus in de middag gaan we de baai weer in om wat beschutter bij Marin te liggen.

Na deze eerste week met flink wat wind wordt er minder wind de komende week beloofd. We zeilen naar Anse de Mitan, bekijken de Diamond rock vanaf de zeezijde. Er zwermen aardig wat vogels omheen. De baai in naar Mitan is weer een kruisrak met weer aardig wat wind.

We zeilen de volgende dag naar St Pierre onderaan de Mount Pelee. Onderweg krijgen we nog een paar fikse buien met flink wat wind. We gaan als we goed achter het anker liggen het plaatsje bekijken. Dit blijkt niet zo groot te zijn en ook niet zo levendig als in de Pilot wordt voorgesteld.

John wil daarna naar ankerplek voorbij Mitan, Les Trois Ilets. Met weinig wind zeilen we tot aan de baai bij Fort de France. Daar trekt de wind weer flink aan. John spot dolfijnen of uhh zijn het walvissen?? Het blijken toch voornamelijk dolfijnen te zijn. Wel hele grote en we zien ze mooi door de golven zwemmen. De pilot en de kaart van Navionics is wat onduidelijk over de diepte op de beoogde ankerplek. Op de kaartplotter staat dat het maar 0.2 meter diep is. Maar in de pilot staat dat het een goede ankerplek is. We proberen voorzichtig om bij de boten te komen die er liggen maar er staat inderdaad wel erg weinig water. We proberen het via de andere kant van het eiland maar nee daar staat nog minder water. We besluiten terug te gaan en toch maar weer bij Mitan voor anker te gaan. Morgen trakteren we dan Manon op de Dame Blanche die we eerder hier ook hebben gegeten bij de creperie.

De wind is nu flink gaan liggen zodat de ankerplek heerlijk rustig is om te liggen en om rond de boot te zwemmen als de zon het net iets te warm maakt.

De laatste dag dat Manon bij ons aan boord is bezoeken we Fort de France.

Martinique verder Verkennen

We hebben een auto gehuurd om een dagje het eiland Martinique te bekijken.

Eerst gaan we wat zuidelijk om aan de oostzijde van het eiland een mooie wandeling te maken in het natuur gebied van “grand Macabou” .

We kiezen voor een route van ongeveer een uur. Het gaat slingerend door de mooie fauna van het gebied. Veel diversiteit aan planten en bloemen. 

Er staan diverse grassen, vetplanten en cacteën. We tellen ook in korte tijd een 6 tal verschillende kleuren vlinders. Aan het einde van het pad dat we zijn ingeslagen krijgen we een mooi uitzicht over de ruige oostkust. Hier zijn Kitesurfers met de golven aan het jongleren. Er staat een straffe wind dus het zullen vast geen beginners zijn. Via een kronkelpad naar een kapelletje om dan weer terug naar de auto te wandelen.

Langs de weg zien we een paar kippen met aan de linkerzijde van het pad een “ralreiger”die we ook al gespot hadden in de marina. Een bijzonder gekleurde vogel waar John gelijk een Ral in herkende en bij nazoeken op internet bleek het een Ralreiger te zijn.

We zijn bij het mooie wandelgebied gekomen via een redelijk toeristische route. Als we onze weg vervolgen naar het noorden is het eerste stuk nog toeristischer met aardige hellingen. Onze huurauto moet zelfs in de 1 gezet worden om bovenaan te komen. We besluiten om via de wat grotere weg verder te gaan om nog wat van Mount Pelee te kunnen zien vandaag. We rijden via Le Vaucin en Lamertin naar La Morne Rouge.

Dit is een prachtige weg door regenwoud. De bomen groeien tegen de steile berghellingen omhoog. Overal om ons heen is het groen in alle tinten die je maar kan bedenken. Af en toe regent het onderweg. Als we de steile weg omhoog naar het startpunt van de wandelroute van Mount Pelee rijden zien we dat de berg volledig in de wolken gehuld is. We parkeren en wachten tot de regen is gestopt. We lopen een stukje omhoog, helaas is het al te laat om helemaal naar boven te gaan maar gezien de staat van het pad zijn we daar ook niet zo rauwig om. Het is een grote modderpoel en sommige traptreden staan volledig blank. Je moet er goed uitkijken om niet languit in de blubber onderuit te gaan. Na zo’n half uur houden we het echt voor gezien. Het pad omhoog staat volledig blank en je komt hier niet met droge voeten verder.

Het is een klim van 2 uur heen en 2 uur terug dus daar moet je echt smorgens aan beginnen om voor het donker weer beneden te zijn.

Mount Pelée( Kale berg) is een niet actieve vulkaan die in 1902 tot een grote uitbarsting is gekomen waarbij het volledige dorp Saint  Pierre ( de grootste stad op dat moment van het eiland) is vernietigd. Hierbij zijn 30000 mensen omgekomen. De meesten werden gedood door de vuurstromen. (bron Wikipedia)

We vervolgen onze weg via de oostkant van het eiland weer naar het zuiden en komen langs de plaats “Marigot” . Als we hier over de historische pier wandelen ziet John een paar Pelikanen op de dam voor de haven zitten. We maken foto’s van ze en filmen hoe ze in het water duiken naar vis. Op internet zoek ik op wat voor soort pelikanen het zijn. Dit blijken Bruine pelikanen te zijn.

De Bruine Pelikaan is overwegend zilvergrijs met bruin, met een witte of wit-met-gele kopkap en een kastanjebruine hals. De groenachtige, kale gelaatshuid en de keelzak worden tijdens het broedseizoen feller van kleur. Het verenkleed is bij beide geslachten gelijk. De lichaamslengte bedraagt 100 tot 150 cm^[2] en het gewicht meer dan 3,5 kg.

Deze gedeeltelijke trekvogel gebruikt zijn keelzak als visnet. Pelikanen lijken zwaargebouwde vogels maar door hun lichte skelet valt dat eigenlijk erg mee. Waar andere pelikaansoorten hun prooien in groepsverband zwemmend met hun snavel opjagen en vangen, zijn de bruine pelikanen stootduikers. Van meters hoog nemen ze hun prooi in het water waar en duiken naar beneden. De langs de Peruaanse kust levende bruine pelikaan eet vooral sardines, die daar in groten getale voorkomen. Deze pelikaan is de belangrijkste guanoproducent. (bron Wikipedia)

Als het al donker is rijden we de parkeerplaats van de Marina op. We vinden Martinique een mooi eiland met veel groen en diverse dieren en planten.

Ankeren in baaien tussen Le Marin en Fort de France

We zijn nu wel lang genoeg geweest in de baai bij Le Marin. We gaan eens noordelijker kijken welke baaien daar nog meer zitten.

We zeilen alleen op de fok, er staat weer voldoende wind, richting Diamand rock.

Dit is een vulcanische plug waar door een kapitein van een stoomschip bij de uitbarsting van mount pelée in 1902 vuur waar genomen is in de holte van de berg.

De Engelse en de Fransen hebben om deze berg gevochten tijdens de napolitaanse oorlog.

Nu is het een ruig stuk natuur zo midden in de zee waar bomen volop op groeien en diverse vogels nestelen.

We besluiten om in de baai “Anse grande d arlet te ankeren. Het is er best vol maar we vinden een plekje aan de noordzijde van de baai. De volgende dag waait het flink en van de bergrug komen flinke vlagen. We besluiten op de boot te blijven en ons te vermaken met zwemmen, snorkelen en kijken naar de schildpadden die letterlijk naast de boot af en toe naar boven komen om naar adem te happen. Twee keer komt hun kop boven en dan duiken ze weer volledig onder. Savonds weet john ook nog met een zaklamp vissen naar de oppervlakte te lokken. Een flinke vogel (John denkt aan een vleermuis) denkt hier gebruik van te kunnen maken en scheert vlak langs.

Snachts slapen we wat slecht omdat het af en toe flink waait, de ankerketting flink lawaai maakt over de stenen op de bodem en het ankeralarm tot 2 keer toe af gaat. Naast ons is ook een catamaran komen te liggen die wel erg veel ketting uit heeft en tussen een andere boot en ons flink heen en weer slingert. Gelukkig voor ons staat de wind van ons af en drijft hij dichter naar de andere boot toe maar rustig slapen doen we helaas zo niet.

Na 2 nachten in deze baai besluiten we toch te verkassen naar een andere baai. We gaan de baai in richting Forte de France en komen uiteindelijk in de baai “Anse Mitan” uit. Een volle 7 staat er vandaag en we varen op de motor vol tegen de wind in naar de ankerplek. Daar achter het land laten we enigzins in de beschutting ons anker vallen. Smiddags neemt de wind wat af.

De volgende dag bekijken we wat er op de wal te beleven is. Wederom tussen de stevige regenbuien door. We vinden een creperie die ook heerlijke Dame Blanche heeft.