Van alles wat op Martinique

Ja dan bedoelen we onder andere het weer op Martinique afgelopen 2 weken. Van fikse buien en wind daarbij wind tot wel 40 knopen ( windkracht 8) tot weinig wind. De temperatuur daar hebben we zeker niet over te klagen. Rond de 30 graden en ook het water is aangenaam warm. Zeilen op standje volledig gereefd tot vol tuig. Zeilen maar ook heerlijk niets achter het anker en zwemmen maar.

Op zaterdag 17 februari is onze dochter Manon bij ons gekomen en verblijft 2 weken bij ons. Ze komt met de taxi naar Fort de France waar we haar ophalen met de dinghy. We liggen hier voor anker bij het Fort.

De weerberichten laten veel wind zien komende week dus het plan om naar andere eilanden te zeilen hebben we maar in de ijskast gezet. Ons eerste tochtje gaat naar Grande Anse d´Arlet. Snorkelen en de zeeschildpadden aanschouwen.

De volgende dag gaan we naar de volgende baai. Hier zijn de pelikanen druk met visvangen langs de kant. Het plaatsje is een fraai klein dorpje.

We liggen hier wel rustiger op de wind maar snachts komt de swell aardig de baai in dus maar weer verder naar Le Marin. 

Aan de wind met een flinke 30 plus knopen wind de baai in.

Bij le Marin kunnen we watertanken en voor de komende 2 weken drinken inslaan. Hier hoef je namelijk niet te sjouwen maar kan je met de winkelwagen tot aan de Dinghy lopen. Zeker nu met z’n drieën gaat er aardig wat water en ander vocht naar binnen. Zelfs voor de supermarkt staan de palmbomen. 

Dan langs het strand van Club med op naar de baai bij Saint Anne, aan het begin van de baai. Er staat een flinke hoeveelheid wind. We treffen hier ook “de liefde” weer. De laatste keer dat we elkaar hebben gezien was in Portugal bij Portimao. John ontdekt een strandje waar de wind minder waait en waar we met de rubberboot goed aan de kant kunnen komen. Hier kan je goed zwemmen zonder de windgolven en de boot die flink achter zijn anker aan zwenkt op de windvlagen.

Manon en ik ontdekken ook nog een klein prive strandje.

We proberen ook de ankerplek aan de overzijde “anse figuiers”. Dit is een mooie plek met een strand met Palmbomen en een mooie snorkelplek echter hier zijn flinke valwinden met de huidige wind. We zien de windmeter in de vlagen oplopen tot 40 knopen. Dit wordt niet rustig slapen dus in de middag gaan we de baai weer in om wat beschutter bij Marin te liggen.

Na deze eerste week met flink wat wind wordt er minder wind de komende week beloofd. We zeilen naar Anse de Mitan, bekijken de Diamond rock vanaf de zeezijde. Er zwermen aardig wat vogels omheen. De baai in naar Mitan is weer een kruisrak met weer aardig wat wind.

We zeilen de volgende dag naar St Pierre onderaan de Mount Pelee. Onderweg krijgen we nog een paar fikse buien met flink wat wind. We gaan als we goed achter het anker liggen het plaatsje bekijken. Dit blijkt niet zo groot te zijn en ook niet zo levendig als in de Pilot wordt voorgesteld.

John wil daarna naar ankerplek voorbij Mitan, Les Trois Ilets. Met weinig wind zeilen we tot aan de baai bij Fort de France. Daar trekt de wind weer flink aan. John spot dolfijnen of uhh zijn het walvissen?? Het blijken toch voornamelijk dolfijnen te zijn. Wel hele grote en we zien ze mooi door de golven zwemmen. De pilot en de kaart van Navionics is wat onduidelijk over de diepte op de beoogde ankerplek. Op de kaartplotter staat dat het maar 0.2 meter diep is. Maar in de pilot staat dat het een goede ankerplek is. We proberen voorzichtig om bij de boten te komen die er liggen maar er staat inderdaad wel erg weinig water. We proberen het via de andere kant van het eiland maar nee daar staat nog minder water. We besluiten terug te gaan en toch maar weer bij Mitan voor anker te gaan. Morgen trakteren we dan Manon op de Dame Blanche die we eerder hier ook hebben gegeten bij de creperie.

De wind is nu flink gaan liggen zodat de ankerplek heerlijk rustig is om te liggen en om rond de boot te zwemmen als de zon het net iets te warm maakt.

De laatste dag dat Manon bij ons aan boord is bezoeken we Fort de France.