We gaan eerst wat naar het noorden naar de blauwe stad Chefchouan. Dit plaatsje bestaat uit huisjes die dicht op elkaar gebouwd zijn en in een fel blauwe kleur zijn geschilderd. Deze blauwe kleur werkt tegen ongedierte vooral tegen muggen. Ook wordt gezegd dat deze kleur is geintroduceerd door de joodse bevolking rond 1930 toen zij vluchten voor Hitler. (bron Wikipedia)
Het is een prachtig stadje met vele paadjes, trappetjes en doorgangetjes. En overal waar je kijkt is het blauw.
Er zijn vele winkeltjes gevestigd met kleden, sjaals, tassen en potten. Op het centrale plein waar de meeste weverijen achter zitten zijn diverse terrasjes. We bezoeken tevens het ethnografisch museum. Via Tripadviser proberen we een hotel of er nog plek is maar deze heeft nog maar 1 kamer. terug naar het plein zien we een Pension. We lopen naar binnen en vallen voor het tegelwerk en de pitoreske inrichting.
Auto dichterbij geparkeerd ( met de daarbij behorende perikelen van zogenaamde behulpzame jongetjes) en bagage in de kamer geinstalleerd. We gaan op het plein onze eerste Tahjin proberen. John met kip/ lemon en ik met gehakt. Daarbij een heerlijk vers gemaakte Lemon Juice. Op het dak van het pension met uitzicht over de stad drinken we nog een gekocht drankje.
De volgende ochtend gaan we op het terras een Marokaans ontbijt nuttigen. Met crepe, brood, juice, thee of koffie, verse kaas, jam en honing. We halen de tassen en gaan weer met de auto naar onze volgende bestemming Fes of Fez ( beide schrijfwijze worden gehanteerd)
Het landschap is zeer divers, dan weer volledig groen en dan weer gort droog. De heuvels en bergen verkleuren van geel tot rood tot wit en weer groen. We passeren een stuwmeer. Als het lunchtijd is stoppen we langs de weg bij een station. Hier is een tankstation, supermarktje, toiletten en een soort van cafetaria gevestigd. We bestellen gegrild rundergehakt, Kefta. Het vlees wordt van het deel koe afgesneden wat aan de muur hangt en vers gemalen daarna op de grill doorgebakken, geserveerd met brood. Even wennen zo maar het smaakt prima en tja verser lijkt het niet te worden.
In Fes parkeren we op de parkeerplaats bij de Medina. We zien daar hotel Jardin Public. Ze hebben ook nog 2 kamers vrij. We gaan nog een stukje van Fes verkennen. We lopen een eind van de Medina af om naar de Kasbah te gaan. Via diverse straatjes komen we in de drukke souk uit en uiteindelijk in de voorheen vooral Joodse wijk. Als we wat aan het zoeken zijn is een man erg vriendelijk om ons de weg te wijzen en weet veel te vertellen over de oorspronkelijk joodse wijk. Het teken van de hand van Fatima en het hoefijzer. De synagoge en waar de Rabbijn woonde. Toen de staat Israel is opgericht zijn vele joden uit Fes daarheen vertrokken en hebben waardevolle zaken meegenomen.
Uiteraard wil de man ons weer naar de uitgang brengen tegen een vergoeding. Hij wil iets meer hebben dan wij willen geven maar brengt ons toch terug naar de plek waar hij ons heeft opgepikt. Tja proberen kan je het altijd bij de toeristen. Hij wist ons wel veel te vertellen en te laten zien.
Savonds eten we in de Medina waar we door vele restauranthouders naar binnen worden gelokt, soms zelfs in wat gebrekkig nederlands. Bij het restaurant waar we besluiten te gaan zitten weet Yvet een biertje en wijn te bestellen. Dat kan hier wel maar mag officieel niet, men zegt ook dat vergunningen erg duur zijn. Best lekker na een warme dag.
We gaan de Medina van Fes eens goed bekijken vandaag, in de lonely planet staat dat je hier makkelijk kan verdwalen omdat er wel 6000 straatjes zijn. We zien dat er borden hangen in diverse kleuren die routes door de Medina aangeven. We besluiten dat we de rode route gaan volgen.
oWaar we ook achter zijn hoe het werkt in de toeristische delen dat als je niet laat zien dat je zoekt door bijvoorbeeld met z'n allen op een telefoon te gaan kijken je ook minder last hebt van zogenaamde gidsen of jongetjes die je wel willen helpen. Dit loopt een stuk relaxter. Je moet dus gewoon heel zeker overkomen dat je weet waar je heen gaat.
Of je loopt een beetje achter een groep mee met een gids dat scheelt ook best veel getrek want als een gids je bijvoorbeeld mee neemt naar een weverij of een looierij en je zou iets kopen dan moet de verkopende partij een percentage aan de gids afdragen.
De Medina staat bol van de geuren en kleuren, allerlei waar wordt er verkocht. We lopen eerst langs de levende kippen die als je wilt en er 1 koopt ter plekke voor je geslacht. Groente en Fruit, Kruiden, Brood en ander etenswaar. De gebouwen zijn langs zeer smalle straatjes gebouwd en gaan flink de lucht in waardoor de warmte wel goed wordt tegengehouden. We bezoeken een leerlooierij waar je een natuurlijk gasmasker in de vorm van mintblaadjes krijgt uitgereikt die je onder je neus kan houden tegen de stank. Er zijn diverse bassins waarin het leer wordt behandeld. De stank valt ons vandaag mee. De mannen staan met blote benen in sommige bassins. Dat lijkt ons niet zo gezond. Uiteraard nog even via de verkoop van de diverse lederwaren, tassen, schoenen en jassen. Nee wij reizen licht dus nee we kopen vandaag niets. Wel even afrekenen bij de man die ons de looierij heeft getoond. Ok dan maar weer. Hij brengt ons ook nog bij het theemuseum waar we wat kunnen drinken.
We bezoeken het houtmuseum en ook nog een weverij wel bij de laatste dat we wel willen kijken maar echt niets kopen. De kleden zijn echt wel mooi en ook eigenlijk niet heel duur maar ja waar laten we dat kleed de komende 9 maanden??? nee toch maar niet.
Na nog wat kriskras onze kleur rood te hebben gevolgd en ook nog een tijdje de bruine route besluiten we richting hotel terug te lopen. Het gaat nog een heleboel straatjes verder met allerlei koopwaar in de meest diverse kleuren. Heel intens allemaal.
We pakken onze spullen weer op en gaan weer verder Marokko in, het Atlasgebergte in. Het is een flinke rit door de bergen en hoogvlaktes. Ook hier weer na elke bocht of over elke kam komend een ander landschap. We worden er wel een beetje sprakeloos van. Wat een diversiteit en wat een wijdsheid. We gaan naar de Gorges des Dades dit is een Rit van ruim 7 uur. Onderweg kijkt Yvet in welk hotel we mogelijk zouden kunnen overnachten. Verbazend dat je hier bijna overal Internet hebt, niet altijd even snel maar toch er is internet zelfs al is er geen huisje in velden of wegen te bekennen. Er staan dan ook overal grote antennes op palen.
Bij de amazigh familie , een berber familie, wordt een hotel geboekt. Op de recenties en de foto's ziet het er prima uit. Het laatste stuk vanaf Tinghir een bergweggetje naar boven maar we zijn net voor het donker bij het Hotel. Prima. S'avonds na het eten worden we door de broers en neven getrakteerd op muziek met de jembee. Erg gezellig allemaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten