Rondrit Marokko (deel 2)

Deze week is echt heel indrukwekkend en eigenlijk wat we nu schrijven is maar een deel van de beleving die we mee maken in dit mooie land. We zijn aangekomen in een mooi stukje van het Atlasgebergte. Uiteraard zien we maar een heel klein stukje van dit grote stuk gebergte.

Het Atlas gebergte strekt zich uit van zuid naar oost Marokko om door te lopen in Algerije en Tunesie.

Het hoogste punt is de Toubkal(4165 m) in Marokko. Op de delen die boven de 4000 meter reiken ligt eeuwige sneeuw. (bron Wikipedia)

(We zijn gisteren op weg naar de Gorges du Dades door Ifrane gekomen waar een heuze skipiste is met een skilift.)

We gaan vandaag op pad met 2 neven die ons de “vingers van de apen”  bijzondere vormen in de bergen uitgesleten door het water, laten zien en we een berber gezin bezoeken die nog als nomaden leven. In een aantal grotten en onder overhangende stenen met hun beestenboel.

Sinds 2011 worden de berbers, Amazigh, ( vrije mensen) officieel in de grondwet van Marokko erkend. Echter willen een aantal als nomaden  blijven leven wordt ons verteld om echt vrij te kunnen zijn.

We zijn onder de indruk van de kloof en het nomade gezin dat op deze wijze leeft anno 2017. De wandeling gaat ook nog langs de oude Kasbahs van de man “Arbi” waar het dorp naar is vernoemd, Ait Arbi.

Alle gebouwen zijn van het rode steen opgebouwd waar de omgeving uit bestaat en afgesmeerd met een soort van Leem.

Het ziet er erg indrukwekkend uit, zeker ook als de middagzon begint te zakken en een soort feeriek geheel ervan maakt.

In het hotel eten we de diverse Marokaanse gerechten, Tajin van Kip en Rund, Soep en salade samen met Couscous. Er is ook aandacht voor een apart nagerecht.

De familie is super gastvrij en maakt er elke avond een feestje van met de jembee en zang.

We vervolgen onze weg richting Marakesch via prachtige natuur om eerst een overnachting in Ait ben Haddou te hebben met uitzicht op het Atlas gebergte.

De nachten zijn super stil af en toe hoor je in de verte een Ezel blaten of een haan kukelen. De temperatuur is in de bergen prima tussen de 20 en 25 graden overdag.

Onze rit naar het dal over de Atlas is wat minder mooi dan de wegen tot nu toe omdat ze hier volop aan het werk zijn. Dit gaat iets anders dan in Nederland. Gewoon rigoreus de bulldozer erdoor en je mag dan om de beurt langs de afbrokkelende wand rijden die ze ter plekke nog aan het loswrikken zijn. Dit geeft tijdens het wachten wel een bijzondere ervaring als je de rotsblokken boven je losgemaakt ziet worden. Ze denken hier anders over veiligheid dan bij ons.

De laatste overnachting doen we in de “Chill out Villa”, tussen het boerenland net onder Marakesch. Dit is een bijzondere villa met zwembad en een groen grasveld tussen het dorre landschap. We verbazen ons weer over de locatie en wat we aantreffen achter de muren als we door de poort zijn binnen gelaten.

Na een volle week komen we weer terug op de boot in de haven van Sale. We vonden het een bijzondere ervaring afgelopen week maar zijn toch ook weer blij op ons eigen "huisje" te kunnen stappen. We ruimen alles op, leveren de auto na ook boodschappen te hebben gehaald weer in en kijken terug op een week van veel indrukken.

We hebben 1900 kilometer gereden door vlak landschap en door berglandschap met soms flinke haarspeldbochten en stijgingen en dalingen. De wandelingen die we gemaakt hebben zijn gemiddeld zo’n 15 km geweest ( info Stijn) en het hoogste punt wat we hebben gereden was ongeveer 2000 meter boven zeespiegel.

We zullen nog even in Marokko verblijven en als de tijd rijp is weer de zeilen gaan hijssen.